ဝိပဿနာ နေ့အလုပ်ပေးတရားတော်
စာအုပ်သေးခေါင်းစဉ်= ဝိပဿနာရှုဆိုတာ၊ ဘာကိုရှုရမှာတုံး (၁)
ကျေးဇူးတော်ရှင်အဂ္ဂမဟာပဏ္ဍိတ
မိုးကုတ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး အမရပူရမြို့၌
ဟောကြားတော်မူသော တရားတော်
ဝိပဿနာ အလုပ်ပေးတရားတော်
(၈-၁၀-၆၀)
ဒကာဒကာမတို့ အလုပ်ကို နားလည်အောင် ကြည့် ရမယ်လို့ မှတ်ကြစမ်းပါ (မှန်ပါ)။
အလုပ်ဆိုတာသည် မိမိခန္ဓာကိုယ်ထဲကို ကြည့်တာ သိမှုလို့ မှတ်ကြစမ်းပါ (မှန်ပါ) မိမိ ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ကြည့်တာ သိလို့ရှိရင် အလုပ် ဖြစ်ပါတယ် (မှန်ပါ)။
ဘုရား၏ ဆုံးဖြတ်ချက်
မိမိခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ရှိတာ မသိသရွေ့ကာလ ပတ်လုံး ဘုရားက ကန်းတဲ့ ပုထုဇဉ်, ရူးတဲ့ ပုထုဇဉ်တဲ့ (မှန်ပါ)၊ အကန်း အရူး မပျောက်သေးဘူး။ အိုဘေး နာဘေး ရှိရာကို လှည့်ပြေး နေဦးမှာပဲလို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချတယ် (မှန်ပါ)။
အဲဒီတော့ ဘုရား ဆုံးဖြတ်ချက် ချတာကို အင်မတန် အမြင်တော် ကျယ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးက ဆုံးဖြတ်ချက် ချတဲ့အတွက် ဘုန်းကြီးတို့ ဒကာ ဒကာမတွေက၊ ဪ ဒို့သည်ကားလို့ ဆိုရင်ဖြင့် ကိုယ့်အမြင်နဲ့ကိုယ် ဟုတ်နေလို့မတော်သေးပါကလား၊ ဘုရား အမြင်တော် အောက်သို့ ရောက်မှ အမှန်ဆို ရမှာပါကလား ဆိုတာ မှတ်ရမယ် (မှန်လှပါဘုရား)။
ကိုယ့်အမြင်ကဘာမှမဟုတ်ဘူး
ကိုယ့်အမြင်နဲ့ ကိုယ်တော့ ဘာမှ မဟုတ်သေးဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချပါ (မှန်ပါ)။ ကိုယ့်အမြင်က နဂိုက ကတည်း က အမိ ဝမ်းခေါင်းထဲ ကံက ပစ်ချလိုက်တယ်၊ အမိ ဝမ်းခေါင်းထဲ ကံက ပစ်ချလိုက်တော့ ဘယ်သူမှ ကယ်မည့် ဆယ်မည့်သူ ဖေးမ မည့်သူ မရှိဘူး၊ ဒီအတိုင်း ထိုင်နေရတာ (မှန်ပါ)။
ပြင်ဘက် မွေးဖွား လာတော့ အမိ အဖတွေတော့ ရှိပါရဲ့ ကလည်း သူတို့အမြင်နဲ့ သင်ထား ရတာ ဖြစ်တော့ အမှန်မြင် မပါဘူး (မှန်ပါ)၊ တိုတို ပြောတော့ အကန်းက မွေးလို့ အကန်း ကလေးပဲ ရှိသေးတယ် (မှန်ပါ)။
အကန်းက မွေးလို့ အကန်းကလေးပဲ ရှိသေးတယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပါ (မှန်ပါ)၊ အဲဒီအကန်းက မွေးတဲ့ အကန်းကလေးဟာ အကန်းကြီး ပြရာကို အကန်းကလေး လိုက်တာပဲ ရှိသေးတယ်၊ အမှန်တော့ မရောက်သေးဘူး (မှန်ပါ)။
ခန္ဓာအရှိနဲ့ဉာဏ်အသိ
ဒါဖြင့် ဒကာ ဒကာမတွေ ဘုန်းကြီးများလည်း လမ်းဖွင့် ပေးတယ်၊ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ခင်ဗျားတို့ ကြည့်ပါ၊ ခန္ဓာအရှိနဲ့ ဉာဏ် အသိ လိုက်အောင်လုပ်ပါ။
ခန္ဓာအရှိနဲ့ (ဉာဏ်အသိ လိုက်အောင်လုပ်ရပါမယ်)။
အလုပ်လုပ်တတ်ဖို့ သက်သက် ပြောနေတာ
ခန္ဓာအရှိကိုတော့ဖြင့် ဘုရားဟော ဒေသနာနဲ့ ဘုန်းကြီး ပြပေးမယ် (မှန်ပါ)။ အဲဒီတော့ အခုနေ့လယ် ပြောနေတာက အလုပ် လုပ်တတ်ဖို့ ပြောနေတယ်လို့ မှတ်ပါ (မှန်ပါ)၊ အလုပ် လုပ်တတ်ဖို့ သက်သက် ပြောနေတယ်၊ ဘာမှ မရောဘူး (မှန်ပါ)။
မြင်စိတ်ပေါ်တယ်
အားလုံး ဒကာ ဒကာမတွေ ဟိုစာအုပ်ထဲမှာလည်း ပါ, ပါတယ်၊ ပင့်ကူကြီး ဥပမာနဲ့ပြတာ (မှန်ပါ)၊ ပင့်ကူကြီး ဥပမာက ဒါက မြင်စိတ်က အကြောင်း တိုက်ဆိုင်ရင် ပေါ်တာပဲ မြင်တယ်၊ မြင် မြင်ချင်းမြင်တဲ့ စိတ်ကလေးကို နောက်ကနေ ပြီးတော့ကို အမြဲတမ်း ဆင်ခြင်ပါ။ မြင်စိတ်ကလေး ရှိ-မရှိ အမြဲတမ်း ဆင်ခြင်ပါ။ ဆင်ခြင်တဲ့စိတ် လာရင် မြင်စိတ်မရှိဘူးဆိုတာ အမြဲမှတ်ပါ (မှန်ပါ)။
မြင်စိတ်နောက်ကဆင်ခြင်တဲ့စိတ်လိုက်ပါ
မြင်စိတ်ပေါ်ရင် နောက်က ဘာလိုက်မယ်၊ ဆင်ခြင်တဲ့ စိတ်လိုက်ပါ (မှန်ပါ)၊ နောက်က ဆင်ခြင်တဲ့စိတ် လိုက်မယ်လို့ မှတ်ကြစမ်းပါ (မှန်ပါ)။
မြင်စိတ်ပေါ် ရင် ဘာလုပ်မယ် (ဆင်ခြင်တဲ့စိတ် လိုက်ပါမယ်)၊ ဆင်ခြင်တဲ့စိတ် လိုက်သည်နဲ့ တစ်ပြိုင်နက် တည်း မြင်စိတ် မရှိဘူးဆိုတာ တစ်ထစ်ချ ဆုံးဖြတ်ချက် ချပါ (မှန်ပါ)။
ဆင်ခြင်တဲ့စိတ်သည် မရှိတာသိတယ်
ဒါဖြင့် မြင်စိုက်သည် ဆင်ခြင်တဲ့ အချိန်မှာ မရှိသော ကြောင့် ဆင်ခြင်တဲ့ စိတ်သည် မရှိတာ သိတယ် (မှန်ပါ)၊ အဲဒါကြောင့် မရှိတာကို အနိစ္စ၊ သိတာကို မဂ္ဂလို့ ဆိုတာ မဖျောက်ပါ နဲ့ (မှန်)။
ဒါဝိပဿနာအစစ်လို့မှတ်
မရှိတာဟာ (အနိစ္စပါ)၊ သိတာဟာ (မဂ္ဂပါ)၊ မဖျောက် နဲ့ ဒီဥစ္စာ ကို (မှန်ပါ)၊ ဒီဟာ မဖျောက် ကြပါနဲ့တဲ့၊ ဒီဟာ အင်မတန် အရေးကြီး ပါတယ်၊ ဒါ ဝိပဿနာ အစစ်လို့ မှတ်ကြပါ (မှန်ပါ)။
အဲဒီတော့ မဂ်ရတာပဲ၊ ရှုခြင်းမဂ်ကို ရတာပဲလို့ အောက် မေ့ပါ။
မှတ်ချက်။ ။ဝိပဿနာမဂ်ရသည်ကို ဆိုလိုသည်။
ကြားစိတ်ပေါ်တယ်
တစ်ခါ ကြားစိတ်ကလေးက အကြောင်း တိုက်ဆိုင်တော့ ပေါ်ပြန်တယ်၊ နားထဲမှာ ကြားစိတ် ကလေး ပေါ်လာတယ်၊ ပေါ်လာတာ ကလေးကို ဒကာ ဒကာမတွေက တွေးပါ ရှိ-မရှိ (မရှိတော့ ပါဘူး)၊ မရှိဘူး ဆိုတာ သိပြီ (မှန်ပါ)။ ဒါဖြင့် မရှိတာကို ဘာခေါ်ကြမယ် (အနိစ္စပါ ဘုရား)၊ မရှိတာကတော့ အနိစ္စ သက်သက်ပဲ၊ သိတာ ကတော့ (မဂ္ဂပါဘုရား)။
မရှိတာကအနိစ္စ၊ သိတာက မဂ္ဂ
အဲ-ကြားစိတ် ပေါ်လည်း နောက်က တွေးပါ၊ တွေးတော့ မရှိဘူး ဆိုတာ သိလိမ့်မယ် (မှန်ပါ)၊ သိပြီး နောက်တော့ ဝေဖန် လိုက်တော့ သြော် မရှိတာက အနိစ္စပဲ၊ သိတာက မဂ္ဂပဲ (မှန်ပါ)။ အဲဒီလို ကြည့်တာ ဘုရား မျက်လုံး လို့ မှတ်ပါ (မှန်ပါ)၊ ဘုရားပေး တဲ့မျက်လုံးလို့ မှတ်ပါ (မှန်ပါ)၊ မိဘရိုးရာနဲ့ ကြည့်ရင် ဘယ်တော့မှ ဒီဥစ္စာကို မတွေးမိဘူး၊ သိလည်း မသိဘူး (မှန်ပါ)၊ နှစ်ခုရှိသွားပြီ နော် (မှန်ပါ)။
အားလုံး ဒကာ ဒကာမတွေမှာ အနံ့ကလေး နံရင် နံတယ် မွှေးတယ်နဲ့ နံစိတ် ကလေး ပေါ်ပါတယ်။ ပေါ်ပေါ်ချင်း ကြည့်ပါ – ရှိသေးသလား မရှိဘူးလား (မရှိပါဘူး)။
နံစိတ်ပေါ်တယ်
ဒါဖြင့် မရှိတာကို ခင်ဗျားတို့ သိတယ် (မှန်ပါ) မရှိတာ သိတော့ မရှိတာကို ဘာခေါ်မလဲ အနိစ္စပါဘုရား၊ သိတာက (မဂ္ဂပါဘုရား)။
ဒီလို သိသွားတော့ ဒါ ခင်ဗျားတို့ ခန္ဓာတွေ ကိုယ့်ခန္ဓာမရှိတာ ကိုယ်သိတယ်။ ရှင်းပလား – (ရှင်းပါပြီဘုရား)၊ ဒါ သူခန္ဓာ တွေကိုးဗျ ပေါ်သွားတာက (မှန်ပါ)၊ ကိုယ့်ခန္ဓာတွေ မရှိတာကို (ကိုယ်သိပါတယ် ဘုရား)၊ ကိုယ်သိတော့ သြော်-ကိုယ့်ခန္ဓာ အနိစ္စ ကို ကိုယ့်ဉာဏ် မဂ္ဂနဲ့ ကိုယ် သိတယ် (မှန်ပါ)၊ ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
ဦးဗထွေး ရှင်းရဲ့လား (ရှင်းပါတယ်ဘုရား)၊ ဦးသန်းမောင် ရှင်းရဲ့ နော် (ရှင်းပါတယ်ဘုရား)။
ကောင်းပြီ တစ်ခါ လျှာပေါ်မှာ ချို, ချဉ်, ဖန်, ငန် သိတဲ့ စိတ်ကလေးပေါ်တယ်၊ ပေါ်ရင် ဘာလုပ်ကြမယ်၊ ပေါ်ရင် ကြည့် လိုက် ရှိသေးသလား – မရှိဘူးလားလို့ တွေးတဲ့စိတ် လာရင် မရှိတော့ဘူး၊ နှစ်စိတ်မှ မပြိုင် ကောင်းဘဲ (မှန်ပါ)၊ ဒီစိတ်နဲ့ ဟိုစိတ် ပြိုင် မဖြစ်ကောင်းဘူး (မှန်ပါ)။
တွေးလိုက်တဲ့အခါ မရှိတာသိရတယ်
ဒါဖြင့် တွေးလိုက်တဲ့အခါ မရှိတာ သိရတယ် (မှန်ပါ)။ ဒါဖြင့် မရှိတာကို ဘာခေါ်မယ် (အနိစ္စပါ ဘုရား)၊ သိတာက (မဂ္ဂပါဘုရား)၊ ဒကာ ဒကာမတွေ မဂ်မျက်လုံးနဲ့ သိတယ် (မှန်ပါ)။
ဘာနဲ့သိသတုံး (မဂ်မျက်လုံးနဲ့ သိပါတယ် ဘုရား)၊ မဂ်နဲ့ သိတယ်လို့ ဒေါ်ကောက်တို့ လူစုတွေ မှတ်ပါ၊ ဟို အစ်မလုပ်တဲ့ ဒကာမကြီး ကလည်း မှတ်၊ မန္တလေးက ဒကာ ဒကာမတွေလည်း မှတ်ကြနော် (မှန်ပါ)။
ဘယ်သူ မရှိတာကို ဘယ်သူ သိတာတုံး ဆက်မေးတယ် နော် (မှန်ပါ)၊ ကိုယ့်ခန္ဓာ မရှိတာ ကိုယ်သိတယ်(မှန်ပါ)၊ သဘော ပါကြပလား (ပါပါပြီဘုရား)။
ကိုယ့်ခန္ဓာမရှိတာသိတယ်
ကိုယ့်ခန္ဓာ မရှိတာကို ကိုယ်သိတယ်၊ ကိုယ့်ခန္ဓာကြီးက ဆုတောင်း ထားတုန်းက ဒီလို ခဏခဏ သေတဲ့ ခန္ဓာမျိုးကြီး ရ မယ် ဆိုတာ သိရင် ဦးမာဒင် ဘယ်သူမှ မတောင်းဘူး မဟုတ်လား (မှန်ပါ)။
အခုတော့ အဲဒီတုန်းက ဉာဏ်မျက်လုံး မရတုန်းက တောင်းတာ (မှန်ပါ)၊ အခု ဉာဏ်မျက်လုံး ရတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ကျတော့ ခဏ ခဏ သေတာကြီးကို ကိုယ်ကိုယ်တိုင် မြင်နေရတယ်၊ ဒီက သေလိုက် ဖြစ်လိုက် ဒီက သေလိုက် ဖြစ်လိုက် ဒီလိုချည်း ဖြစ်မနေ ဘူးလား (မှန်လှပါဘုရား)။
အဲဒီကဲ့သို့ သေတာ မြင်တော့ကို ခင်ဗျားတို့ ဘုံဘဝ၊ နတ်ပြည် ဗြဟ္မာပြည်ဘုံ ဘဝလိုချင်တဲ့ တဏှာစရိုက်ဟာ လာသေးရဲ့ လား (မလာပါဘူး)၊ ဝိပဿနာနဲ့ ကိုယ့်အသေ ကိုယ်မြင်လို့ တဏှာ မလာတာ (မှန်ပါ)၊ ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ)။
ဝိပဿနာကမှ ဒုက္ခကိုသိမ်းပေးတာ
ဒါဖြင့် တဏှာချုပ်၊ ဥပါဒါန် ချုပ်တော့ ကံချုပ်တယ်၊ နောက်ခန္ဓာ အဆက် ရဦးမလား (မရပါဘူး)၊ မရတော့ ဝိပဿနာကမှ ဒို့ဒုက္ခကို သိမ်းပေးတာကိုး၊ ပေါ်လာပြီ (မှန်ပါ)။
ဝိပဿနာဟာ ဘာလုပ်ပေးတုံး (ဒုက္ခ သိမ်းပေးတာပါ ဘုရား)၊ ဒုက္ခ သိမ်းပေးတာလို့ ဒကာ ဒကာမတွေ မှတ်လိုက်ပါ (မှန်ပါ)။
ကဲ-တစ်ခါ သွားပါဦးတဲ့၊ ကိုယ်ပေါ်ကျတော့ ယားတယ်, နာတယ်, ကိုက်တယ် ဆိုတော့ ယားတဲ့၊ နာတဲ့ စိတ်ကလေးကို ရှိသေးသလား- မရှိဘူးလား တွေးပါ ဒကာ ဒကာမတို့က (မှန်ပါ)။
ယားတာကတော့ ရှေ့ပိုင်း ကပေါ့ဗျာ၊ ဒါကလေးကို ဘုန်းကြီးက အတွေးခိုင်း တယ်၊ ယားတဲ့ စိတ်ကို တွေးရမယ်တဲ့ ဆိုလို့ရှိရင် တွေးလိုက်ရင် ဟိုက မရှိဘူး (မှန်ပါ)၊ မရှိတာကို ဘာခေါ်မယ် (အနိစ္စပါ)၊ မရှိမှန်း သိတာက (မဂ္ဂပါဘုရား)။
ဝမ်းထဲမှာ မဂ်ပေါ်နေတယ်
ဒါဖြင့် ဝမ်းထဲမှာ ခင်ဗျားတို့ ခဏခဏ မဂ်ဉာဏ် ပေါ်နေ တယ်၊ ဘာ့ကြောင့် ဦးဗထွေးတို့ ဦးသန်းမောင်တို့ ပေါ်နေပါ လိမ့်မတုံးဆိုတော့ အမှန် မျက်လုံး ရလို့ပေါ်တာ၊ အမှန်မျက်လုံး မရရင် မပေါ်ပါဘူး (မှန်လှပါ)။
မိဘရိုးရာ မျက်လုံးနဲ့ ဒီမဂ်ပေါ်ပါ့မလား (မပေါ်ပါ ဘူးဘုရား)၊ မိဘရိုးရာ မျက်လုံးနဲ့ ဒီမဂ် မပေါ်ပါဘူး။ အခု ဘုရားပေးတဲ့ မျက်လုံး၊ ဆရာက တစ်ဆင့်တင်ပေးတဲ့ မျက်လုံး ဉာဏ်မျက်လုံး ပေါ့ဗျာ (မှန်ပါ)၊ အဲဒီ ဉာဏ်မျက်လုံးနဲ့ တပ်ကြည့် လိုက်တော့မှ ဒါ ဘယ်သူ သေတာတုံး မေးတော့ မိမိသေတာ (မှန်ပါ)၊ မိမိသေတာကို မိမိက သိတယ် (မှန်ပါ)။
ကိုယ့်အသေ ကိုယ်သိတာ ဆိုတော့ စာလိုတော့ အနိစ္စ သိတယ်၊ မြန်မာလို ကတော့ ကိုယ့်အသေ ကိုယ်သိတယ် (မှန်ပါ)။
ခဏတိုင်း၊ ခဏတိုင်း သေနေတဲ့ ဥစ္စာကို ကျုပ်တို့ သိပါ တယ် (မှန်ပါ)။
ဝိပဿနာသမားမှသိတယ်
ဒါဟာ အတွေးသမားမှာ သိတာနော် (မှန်ပါ)၊ ဝိပဿနာ သမားမှ သိတယ်၊ တစ်ပါးသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့မှာ သိတဲ့ ကိစ္စ မဟုတ်ပါဘူး (မှန်ပါ)။
တစ်ပါးသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့ သိတာသည် တစ်သက်မှာ တစ်ခါ သေပဲ သိပါတယ်၊ အခုကဲ့သို့ ခဏ ခဏ သေနေတာကို မသိပါဘူး (မသိပါဘူး ဘုရား)။
ကောင်းပြီ-ဒါဖြင့် ကိုယ်ပေါ်မှာပဲ လေကလေး၊ ဘာကလေး တိုက်လို့ ချမ်းသာတယ်၊ ချမ်းသာတဲ့ စိတ်ကလေးကော မပေါ် ကြဘူးလား (ပေါ်ပါတယ်ဘုရား)။
အဲဒီ ပေါ်တာ ကလေးကိုလည်း ပေါ်နေတုန်း ကိုတွေး၊ ဒီကနေပြီး သကာလ တွေးတာပေါ့။ ချမ်းသာတဲ့ စိတ်ကလေး ရှိသေးသလား မရှိဘူးလားလို့ (မရှိပါဘူးဘုရား)၊ မရှိတာက (အနိစ္စပါ) သိတာက (မဂ္ဂပါဘုရား)။
ဒါဖြင့် ခင်ဗျားတို့ မဂ်ရတယ်ဆိုတာ သူများပေးတဲ့ မဂ် လား၊ ကိုယ့်အသေ ကိုယ်မြင်တာကို မဂ်ခေါ်တာလား (ကိုယ့်အသေ ကိုယ်မြင်တာကို မဂ်ခေါ်ပါတယ် ဘုရား)၊ ကိုယ် ခဏ ခဏ သေနေတာ၊ ကိုယ့်ဉာဏ်နဲ့ ကိုယ့်အသေ ကိုယ်မြင်တာ။
ကိုယ့်ဒုက္ခ ကိုယ်သိတာ
အသေဆိုတာ ဘာသစ္စာဆိုတော့၊ ခြုံပြောလိုက်တော့ မရဏမ္ပိ ဒုက္ခံ။ အသေဆိုတာ ဒုက္ခသစ္စာ၊ ကိုယ့်ဒုက္ခ ကိုယ်သိတာ (မှန်ပါ)၊ သဘောကျပလား (ကျပါပြီ)။
ကိုယ့်အသေ ကိုယ်သိတယ် ဆိုတာလည်း ဟုတ်တာပဲ။ ကိုယ့်ဒုက္ခ ကိုယ်သိတယ် ဆိုတာ လည်း ဟုတ်ပါတယ်။
ဒါဖြင့် အပြင်ဘက်က သေတဲ့ တရားဟာ ဘယ်နှစ်ခုပါ လိမ့်(ခြောက်ခုပါဘုရား)၊ အဲဒါ အပြင်ဧည့်သည် ခြောက်ခု (မှန်ပါ)၊ ဧည့်သည် ဆိုတာ ခဏပေါ် ခဏချုပ် ရတာကိုးဗျ (မှန်ပါ)၊ ဒါကြောင့် ဒါကိုလည်း ရှုရမည့် တရားလို့ မှတ်လိုက်စမ်းပါ (မှန်ပါ)၊ ဒါဖြင့် အပြင်ဧည့်သည် စိတ်ခြောက်ပါး။
အတွင်းဧည့်သည်စိတ်
အတွင်းဧည့်သည်စိတ်ကို တစ်ခါပြပါမယ်၊ အတွင်းဧည့် သည်ဆိုတော့ အတွင်းမှာလည်း ပေါ်တယ်၊ ဧည့်သည် အဖြစ်နဲ့ လည်း သူ့ကိုရှိတဲ့ တရားလို့ မှတ်ပါ၊ အမြဲလိုလို မရှိနိုင်ဘူး (မှန်ပါ)။
ကောင်းပြီ၊ ဒါဖြင့် ဒကာကြီးမှာဖြစ်စေ၊ ဦးသန်းမောင်မှာ ဖြစ်စေ၊ ဦးဗထွေးမှာဖြစ်စေ၊ တစ်ခါတလေ ကျတော့ ဘာကလေး ရချင်တယ်ဆိုတဲ့ လောဘ ပေါ်လာတယ် (မှန်ပါ)၊ ပေါ် ရင်တွေး ပါ၊ တွေးတဲ့စိတ် နောက်က အမြဲလိုက်ပါ (မှန်ပါ)၊ တွေးလိုက်တော့ ရှိသေးသလား (မရှိတော့ပါဘူး)၊ အင်း တွေးတဲ့စိတ်နဲ့ ခင်ဗျားတို့ နေတာပဲ၊ ဟိုဟာ ချုပ်သွားပြီ (မှန်ပါ)၊ ဒါဖြင့် မရှိတာ ဘာခေါ်မယ် (အနိစ္စပါ)၊ တွေးလို့သိတာက (မဂ္ဂပါ)။
လောဘစိတ်
ဒါလည်း လောဘစိတ် ကလေး၊ မိမိစိတ် ကလေးကို မိမိ သေတာပဲမှတ် (မှန်ပါ)၊ ဒါဖြင့် ကိုယ့်အသေ ကိုယ်သိတယ်၊ ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီဘုရား)။
ကိုယ့်အသေဆိုတာ ဒုက္ခလား သုခလား(ဒုက္ခပါဘုရား)၊ ဒါဖြင့် ကိုယ့်ဒုက္ခ ကိုယ်သိတယ် (မှန်ပါ)။
သူ့ကို မသေပါနဲ့လို့ တောင့်တလို့ ရရဲ့လား (မရပါ ဘူး)၊ မရတော့ ကိုယ့်အနတ္တ ကိုယ်သိတယ် (မှန်ပါ)၊ သူများဟာ သိနေတာ မဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ့်ဟာကိုယ် သိနေတယ် (မှန်ပါ)။
ဒေါသစိတ်
ကဲ တစ်ခါတလေ ကျတော့ လင်နဲ့မယား သားနဲ့အမိ ဆိုသလို မကျေနပ်ပွဲ ကလေးများ ဖြစ်နေတဲ့အခါ၊ ဒေါသဖြစ်တဲ့ အခါ ရှိတယ်(မှန်ပါ)၊ အဲဒါကလေးကို ဦးမာဒင်က ပေါ်လာရင် တွေးပါလို့ ဘုန်းကြီးက သင်ပေးထားတော့ တွေးလိုက်တော့ ခုနင်က ပြောသလို တွေးစိတ် လာရင်ပဲ ဒေါသက ချုပ်သွားပြီ (မှန်ပါ)။
ဒါဖြင့် ချုပ်ပြီးတဲ့ ဒေါသက ဘာတုံး (အနိစ္စပါ)၊ သိတာက (မဂ္ဂပါဘုရား)။
ဒါဖြင့် ဒေါသချုပ် ပျောက်သွားတာ ကိုလည်း သိလိုက်တဲ့ အတွက် မဂ်ရတယ်လို့ ဆိုသော ကြောင့် အနိစ္စလို့ သိတာပဲ၊ ဒါကလေးဟာ ကိုယ့်အသေဆိုတဲ့ သဘောဟာ ဒုက္ခလား၊ သုခလား (ဒုက္ခပါဘုရား)၊ ဒါဖြင့် ကိုယ့်ဒုက္ခ ကိုယ်သိတာ (မှန်ပါ)၊ ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ)။
ဒါကလေးဟာ မပေါ်ပါစေနဲ့၊ မပျက်ပါစေနဲ့လို့ ခင်ဗျား တို့ တောင့်တ၊ ကြောင့်ကျလို့ ရရဲ့လား (မရပါဘုရား)၊ မရသောကြောင့် ကိုယ့်အနတ္တ ကိုယ်သိတယ် (မှန်ပါ)၊ ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ)။
မောဟစိတ်
ကောင်းပြီ၊ ဒါဖြင့် တစ်ခါတလေကျတော့ မောဟ ပေါ်တယ်၊ ဝိစိကိစ္ဆာ ဆိုတာ မောဟပဲ၊ ဥဒ္ဓစ္စဆိုတဲ့ ပျံ့လွင့်တာ လည်း မောဟပဲ၊ နှစ်မျိုးရှိတယ် (မှန်ပါ)။
အဲဒါကလေးကို တစ်ခါ ဒကာ ဒကာမတွေက မောဟ ကလေး ဖြစ်တယ်ဆို ဆရာဘုန်းကြီးက မှာထားတယ်၊ ပေါ်တဲ့ စိတ်ကို သိအောင် လုပ်ရမယ်၊ သိအောင် လုပ်ရမယ်ဆိုတာ ကိုယ့်အသေ ကိုယ်သိအောင် လုပ်ရမယ်၊ ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ)။
ဒါဖြင့် ဒီ ဝိစိကိစ္ဆာ ဖြစ်နေတယ်၊ အဲဒါကို ဦးဗထွေးက ဖြစ်စေ၊ ဦးသန်းမောင်က ဖြစ်စေ ပြန်ရှုလိုက်၊ ရှုလိုက်တော့ ရှိသေး ရဲ့လား (မရှိပါဘူး)၊ မရှိတာကို ဘာခေါ်မယ် (အနိစ္စပါ)၊ မရှိတဲ့ တရား ကလေးက အနိစ္စ၊ သိတဲ့တရား ကလေးက ဘာခေါ်မယ် (မဂ္ဂပါဘုရား)။
ကောင်းပြီ၊ ဒါဖြင့် ဒါကလေးဟာ ဖြစ်ပြီးပျက်တဲ့ သဘောပဲရှိနေသောကြောင့် ကိုယ်သေတဲ့ ဒုက္ခပဲ (မှန်ပါ)။
ဒါဖြင့် ဒုက္ခလည်း သိတာပေါ့ (မှန်ပါ)၊ အနတ္တကိုကော (သိပါတယ်ဘုရား)၊ အဲဒါ အတွင်း ဧည့်သည်စိတ် သုံးယောက်၊ မကုန်သေးပါဘူး၊ ရှိသေးတယ် (မှန်ပါ)။
လှူချင်တန်းချင်တဲ့စိတ်
တစ်ခါတလေကျတော့ ဦးသန်းမောင်တို့ ဦးဗထွေးတို့က လှူချင် တန်းချင် ပေးချင် ကမ်းချင်တဲ့ စိတ်ကလည်း ခင်ဗျားတို့က ပေါ်သေးတယ် (မှန်ပါ)၊ မပေါ်ဘူးလား (ပေါ်ပါတယ်ဘုရား) ပေါ်တော့ ဒီဥစ္စာကို လှူချင် တန်းချင် ပေးချင် ကမ်းချင်တဲ့စိတ် ကို ပြန် ပြန်တွေးပါ၊ ရှိ-မရှိ ပြန် ပြန်တွေးရမယ် (မှန်ပါ)။
တွေးတော့ ဘယ့်နှယ်နေကြသလဲ(မရှိပါဘူး)၊ တွေးစိတ် ကလေးပေါ့ဗျာ၊ ဟိုစိတ်က ခံနေပါဦး မလား (မခံပါဘူး)၊ နှစ်စိတ်မှ မပေါ်ကောင်းဘဲ (မှန်ပါ)၊ တွေးစိတ် လာရင် လှူချင် တန်းချင်တဲ့ စိတ်က သေပြီ (မှန်ပါ-သေပါပြီ)၊ သူက ရှေးကျတယ် (မှန်ပါ)။ သဘောကျပလား (ကျပါပြီ)။
ဒါဖြင့် လှူချင် တန်းချင်တဲ့ စိတ်ကို ဘာခေါ်ကြမယ် (အနိစ္စပါဘုရား)၊ ရှိ-မရှိတွေးတဲ့ စိတ်ကကော (မဂ္ဂပါဘုရား)။ တွေးတဲ့ စိတ်ကမဂ္ဂ၊ ဒါဟာ ဝိပဿနာလုပ် နေတာနော် (မှန်ပါ)။
ဒါဖြင့် အနိစ္စ+မဂ္ဂ (မှန်ပါ)၊ ခါတိုင်း ပေါ်သလား ဧည့်သည် သဘော တစ်ခါတရံပေါ်သလား (ဧည့်သည် သဘော ပေါ်ပါတယ် ဘုရား)။
မေတ္တာစိတ်
ကဲ – တစ်ခါ သွားပါဦး။ အဒေါသတဲ့၊ သူတစ်ပါးကို – မေတ္တာပို့တယ်၊ ကျန်းမာပါစေ, ချမ်းသာပါစေ။ ဟာ ထားလိုက် ပါဦးမယ်၊ ဒါက မေတ္တာပေါ့ (မှန်ပါ)။
ဒီအမှိုက်ကလေး ဖယ်ပေးလိုက်ပါဦးမယ်၊ လူတွေ စူးကုန် ပါဦးမယ်၊ ဒါတွေဟာ မေတ္တာပေါ့ (မှန်ပါ)။
စိတ်နောက်က အတွေးလိုက်ပါ
ဒီစိတ်ကလေး ပေါ်တိုင်း ပေါ်တိုင်းလည်း နောက်က အတွေး လိုက်ပါ (မှန်ပါ)၊ အတွေးလိုက်တဲ့ အခါကျတော့ ခုနင်က မေတ္တာစိတ် ရှိသေးရဲ့ လား (မရှိပါဘူး)၊ ဒါဖြင့် မရှိတာ ဘာခေါ် မယ် (အနိစ္စပါ)၊ တွေးတာက (မဂ္ဂပါဘုရား)။
အမောဟ ဆိုတာကတော့ ဒကာ ဒကာမတွေ အရှုဘက် ကထားတဲ့ အတွက် သူ့ကို ခင်ဗျားတို့က ထည့်မပြောတော့ဘူး၊ အရှုခံ တရားနဲ့၊ အရှုဉာဏ် တရားနဲ့ ရှုပ်ထွေး နေမှာစိုးလို့ (မှန်ပါ)။
ဒါ့ကြောင့် အတွင်းကျတဲ့ လောဘ, ဒေါသ, မောဟ, အလောဘ, အဒေါသ, အဲဒါ ဝမ်းထဲမှာ ပေါ်လို့ အတွင်းဧည့်သည် ငါးယောက် (မှန်ပါ)၊ အပြင်ခြောက်၊ အတွင်းငါး မှတ်ထားကြပါ (မှန်ပါ)။
သက်စောင့်စိတ်
ဒါလည်း တစ်ခါ သွားဦး။ ဒကာ ဒကာမတွေမှာ သက်စောင့် ဆိုတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး မပုပ် မသိုးအောင် စောင့်တဲ့ စိတ်ကလေး နှစ်ခုရှိတယ်၊ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို သုသာန် မပို့ရအောင် လို့ စောင့်နေတဲ့ စိတ်ကလေး နှစ်ခုရှိတယ်။ ခင်ဗျားတို့ မပုပ်မသိုးအောင် အလှည့်နဲ့ စောင့်နေတာ (မှန်ပါ)။
လောကီဥပမာ ပြောကြပါစို့ဆိုတော့ ဂိုဒေါင် တစ်ခုကို ဒရဝမ်တွေသည် ညဂျူတီ၊ နေ့ဂျူတီ ကျသလို အလှည့်နဲ့ စောင့်နေတာ၊ ပစ္စည်း မပျောက်အောင်လို့ (မှန်ပါ)။
ရှူစိတ်၊ ရှိုက်စိတ်
ထို့အတူပဲ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ စိတ်ကလေး ကလည်း ခင်ဗျားတို့ မပုပ် မသိုးအောင် စောင့် နေတယ်၊ ရှိုက်စိတ်ကလေး ကကော (မပုပ်မသိုးအောင် စောင့်တယ်)၊ ဒါဖြင့် သူတို့ကို အိမ်သည် နှစ်ယောက်လို့ မှတ်လိုက် ကြစမ်းပါ (မှန်ပါ)၊ အိမ်သည် နှစ်ယောက် ဆိုတာ ခန္ဓာအိမ်ကို စောင့်နေတာ (မှန်ပါ)။
ခန္ဓာအိမ်ကို စောင့်နေတဲ့ စိတ်ဆိုတော့ သူတို့လည်း တစ်လှည့်စီ ဖြစ်လိုက် ပျက်လိုက် နေတော့ သူဖြစ်တာကို ဒီ ဒကာ ဒကာမတွေ နောက်က အသိ လိုက်ပေးပါ (မှန်ပါ)၊ သူဖြစ်တာ ကိုလည်း အသိလိုက်, သူပျက်တာကိုကော (အသိလိုက် ပေးရပါမယ်)၊ အသိ လိုက်ပေးတဲ့ အခါကျတော့ သူတို့က အနိစ္စ သူက မဂ္ဂ (မှန်ပါ)။
အဲဒီတော့ ဒီဥစ္စာကို အိမ်ကျတော့ ပုံကလေး ချရေးထား ထား၊ ယခုဝမ်းထဲမှာပဲ မှတ်ထားထား ဒီဟာတွေ တစ်ခုခု မရှိဘဲ နဲ့ ခင်ဗျားတို့ မနေနိုင်ဘူး (မှန်ပါ)၊ ဒီစိတ်တွေ တစ်ခုခု မရှိဘဲနဲ့တော့ (မနေနိုင်ပါဘူး)။
ခင်ဗျားတို့ အသက်ရှင် နေတာသည် ဒီစိတ်တွေထဲက တစ်ခုခုနဲ့ ရှင်နေတာ (မှန်ပါ)၊ သို့သော် အများဆုံး အသက် ရှင်နေတာ ကတော့ သူတို့နှစ်ခုပဲ (မှန်ပါ)၊ အလှည့်ကျ အသက် ရှင်နေတာ သူနဲ့လည်း ရှင်ချင် ရှင်တယ်၊ သူနဲ့လည်း ရှင်ချင်ရင် တယ် ဒါ သက်စောင့် စိတ်တွေ (မှန်ပါ)။
ဆယ့်သုံးခုကိုပါ
ဘယ်နှစ်ခု ရှိသွားပါလိမ့် (ဆယ့်သုံးခုပါ)၊ အပြင် ဧည့်သည် (ခြောက်ခုပါ)၊ အတွင်း ဧည့်သည် (ငါးခု)၊ အိမ်သည် (နှစ်ခုပါ)၊ ဒါပဲရှုပါတဲ့၊ ပုထုဇဉ်မှာ ဒါတွေပဲ ရှိနိုင်ပါတယ်၊ ဒါ ဘယ်သူ့ စိတ်တွေတုံး မေးရင် ကိုယ့်သန္တာန်ပေါ်ကောင်းတဲ့စိတ် (မှန်ပါ)။
ဘယ်လိုမှတ်ကြမယ် (ကိုယ့်သန္တာန် ပေါ်ကောင်းတဲ့စိတ် ပါ)၊ ကိုယ့်သန္တာန်ပေါ် ကောင်းတဲ့ စိတ်ဟာ လည်း နှစ်ခုပြူး, သုံးခုပြူး, နှစ်ခုပေါင်း သုံးခုပေါင်း ဒီလို ဘယ်တော့မှ မပေါ်ဘူး၊ တစ်စိတ်စီပဲ ပေါ်မယ်၊ ပေါ်ချင်တဲ့ စိတ်ပေါ်မယ်(မှန်ပါ)။
ပေါ်တဲ့စိတ်ကို၊ နောက်ကအမြဲတွေးပါ
ပေါ်တာကို ဒကာ ဒကာမတွေက နောက်က အမြဲတမ်း တွေးပါ။ ရှိသေးသလား၊ မရှိတော့ ဘူးလား အမြဲတမ်းတွေးပါ၊ ပေါ်ပြီးရင် သူက ပျက်ရမည့် တရားပဲ (မှန်ပါ)၊ ပျက်ရမည့်တရား ဖြစ်သော ကြောင့် မရှိတာက အနိစ္စ၊ မရှိမှန်း သိရင် မဂ်ဖြစ်နေတာ ပဲ (မှန်ပါ)၊ ရိပ်မိပလား (ရိပ်မိပါပြီ)။
ဒါဖြင့် ပြန်ပြောကြပါဦး၊ အပြင် ဧည့်သည် ဘယ်နှစ် ယောက် ရှုရမှာတုံး (ခြောက်ယောက်ပါ ဘုရား)၊ ခြောက်ယောက် ဟာလည်း တစ်ယောက်စီသာ ပေါ်တယ်နော် (မှန်ပါ)၊ အတွင်း ဧည့်သည်က ဘယ်နှစ် ယောက်ပါလိမ့် (ငါးယောက်ပါဘုရား)၊ ငါးယောက်ကလည်း ငါးယောက် စလုံးပြိုင် ပေါ်သလား (မပေါ် ပါဘူး)၊ တစ်ခုစီပဲ ပေါ်တယ် (မှန်ပါ)၊ အိမ်သည် နှစ်ခုကလည်း ဒကာ ဒကာမတို့ ပြိုင်ပေါ် သလား (မပေါ်ပါဘူး) တစ်ခုစီပဲပေါ်တယ်။
ဒါဖြင့် ဒီဆယ့်သုံးခုထဲက တစ်ခုပေါ်နေရင် ကျန်တဲ့စိတ် တွေမပေါ်ဘူး (မှန်ပါ)၊ ဘယ်တစ်ခုခုပဲ ပေါ်ပေါ် ကျန်တဲ့စိတ်တွေ ကတော့ မပေါ်နိုင်ဘူး (မှန်ပါ)။
မဂ်ရချင်ရင်ဒီလိုတွေးနေပါ
ဪ ဒါဖြင့် ဒို့ဟာ တစ်ခုပေါ်တိုင်း ပေါ်တိုင်း နောက်က နေပြီး တာကို ရှိ မရှိ တွေးဖို့ပဲ၊ တစ်ခုပေါ်ရင် ရှိမရှိ တွေးပါ (မှန်ပါ)၊ တွေးတိုင်း တွေးတိုင်း မရှိတာဘဲ တွေ့ရတယ် (မှန်ပါ)၊ အဲ-မရှိတာကို ဘာခေါ်မယ် (အနိစ္စ)၊ နောက်က မရှိတာ မှန်းသိတာက (မဂ္ဂပါဘုရား)၊ မဂ် ရချင်လို့ရှိရင် ဒီလို တွေးနေရင် ပုဗ္ဗဘာဂမဂ်က စပြီးရတာဘဲ (မှန်ပါ) သဘောကျပလား (ကျပါပြီ)။
မဂ်ရချင်ရင် ဒီအတိုင်းတွေပါ (မှန်ပါ)၊ မဂ်ရချင်ရင် ဒီအတိုင်း သွားပါလို့ သတိပေး လိုက်တယ် (မှန်ပါ)။
ဒီလိုတွေးတော့ ဘာဖြစ်သတုံး
ကောင်းပြီ၊ ဒီလိုတွေးတော့ ဘုရာ့ ဘာဖြစ်သတုံးလို့ မေးတဲ့ အခါကျတော့ သက္ကာယဒိဋ္ဌိ လည်း ပြုတ်ပါတယ်။ ဥစ္ဆေဒ ဒိဋ္ဌိလည်း ပြုတ်ပါတယ် (မှန်ပါ)၊ ဒိဋ္ဌိသုံးပါး ပြုတ်နိုင်သော ကြောင့် ခင်ဗျားတို့ ဒီအသိကို လုပ်နေလို့ရှိရင် အပါယ် မကျနိုင်ဘူး (မှန်ပါ)။
ဒီအသိကိုလုပ်နေရင် အပါယ်မကျနိုင်ဘူး
ဒီအသိ လုပ်နေလို့ရှိရင် (အပါယ် မကျနိုင်ပါဘူး)၊ ဒိဋ္ဌိ သုံးမျိုးကမှ အပါယ်ချတာ (မှန်ပါ)။
ဒိဋ္ဌိသုံးမျိုး တစ်မျိုးမျိုးကမှ အပယ်ချတာ။ အခု သူတို့က ပျက်သွားခြင်းကြောင့် ငါမဟုတ်လို့ ပျက်တာပဲ။ မခိုင်မြဲလို့ ပျက်တာပဲ (မှန်ပါ)။
ငါမဟုတ်လို့ ပျက်တာပဲ ဆိုကတည်းက သက္ကယ ကွာပြီ (မှန်ပါ)၊ မခိုင်မြဲလို့ ဆိုကတည်းက သဿတ ဒိဋ္ဌိကွာပြီ (မှန်ပါ)၊ ပျက်သွားပေမယ့် နောက် ဓမ္မတစ်ခုပေါ်ပြန်တယ် သိပြန်တော့၊ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ မပြတ် ဖြစ်နေတာကိုး ဆိုသဖြင့် လည်း ဥစ္ဆေဒဒိဋ္ဌိ စင်သွားပြီ(မှန်ပါဘုရား)၊ ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ)။
ငရဲမျိုးစေ့ကို ဒီဉာဏ်က နှင်ထုတ်တယ်
ဒါဖြင့် ဘုရားဟောတဲ့ အတိုင်း ဆရာ ဘုန်းကြီးက ဒီလို စိတ္တာနုပဿနာကို အရှုခိုင်း နေခြင်း သည် ခင်ဗျားတို့ အပါယ်သွား စေတတ်တဲ့ ငရဲမျိုးစေ့ကို ဟောဒီ ဉာဏ်က နှင်ထုတ် နေတာလို့ မှတ်ပါ (မှန်ပါ)၊ ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီဘုရား)။
ဒါဖြင့်ဒီလို နောက်က လိုက် လိုက်ပြီးသိပေးနေတဲ့ အသိ ဉာဏ်သည် ဘာကျေးဇူး များသတုံး ဆိုတော့၊ ဒိဋ္ဌိ သုံးပါးကို ခြောက်ခန်း စေတယ်၊ ဒိဋ္ဌိ သုံးပါးကို ချုပ်စေတယ်(မှန်ပါ)၊ သက္ကာယ ဒိဋ္ဌိ, သဿတ ဒိဋ္ဌိ, ဥစ္ဆေဒဒိဋ္ဌိ သုံးပါးကို မရှိအောင် လုပ် တယ်(မှန်ပါ)။
ဒါဖြင့် ခင်ဗျားတို့မှာ ဒီဒိဋ္ဌိတွေ ပယ်နိုင်ရင် အပါယ်လေးပါး ကျစရာ အကြောင်း လုံးဝ မရှိဘူးလို့မှတ်။ ဒါသာ လုပ်နေပါ (မှန်ပါ)၊ သဘောကျပလား (ကျပါပြီဘုရား)။
လုပ်ပါများလို့ဉာဏ်ရင့်လာရင် နိဗ္ဗာန်ရောက်တယ်
ဒီဟာ လုပ်နေလို့ရှိရင် ဦးဗထွေးတို့ဖြစ်စေ၊ ဦးသန်းမောင် တို့ဖြစ်စေ ဘာဖြစ်သတုံးလို့ မေးရင်၊ တပည့်တော်တို့ ဒီဟာသာ လုပ်နေလို့ရှိရင် အပါယ်လွတ်ပြီ ဘုရာ့(မှန်ပါ)၊ နို့- လုပ်ပါများ လာလို့ ဉာဏ်ရင့် လာရင် နိဗ္ဗာန် ရောက်သည် လာလိမ့်ဦးမယ် (မှန်ပါ)၊ ဒီနေ့တော့ အပါယ်ကျ လွတ်ရုံပဲပြောမယ် (မှန်ပါ)။
နက်ဖြန် သန်ဘက်ကျလို့ ရှိရင် ဒီဟာနဲ့ နိဗ္ဗာန်ရောက်တာ ပြောပြဦးမယ်(မှန်ပါ)။
အခု ဒီနေ့သိတဲ့ အသိမျိုးသိ၊ သုံးရက်မှာ သိတဲ့ အသိမျိုး ကတော့ အပါယ်တံခါး ပိတ်ရုံပဲ ရှိပါတယ်(မှန်ပါ)။
အပါယ်တံခါး ဘယ်လိုများ ပိတ်သွားပါလိမ့်
ဒါကလေး ရှင်းပြပါဦးမယ်တဲ့။ အပါယ် တံခါးပိတ်တာ ဘယ်လိုများ ပိတ်သွားပါလိမ့်မတုံး ဆိုတော့ အခုမြင်တယ်သိ, ကြားတယ်သိ, နံတယ် သိတယ်၊ စားတယ် သိတယ်၊ ယားတယ် ယံတယ် သိတယ်၊ ကောင်းတာကိုလည်း (သိပါတယ်)။
အသိက နောက်ကချည်း ပိတ်ပိတ်ထား၊ မပိတ်ဘူးလား (ပိတ်ပါတယ် ဘုရား)၊ ရှေ့က ဓမ္မတစ်ခု ပေါ်လိုက်၊ နောက် က အသိ လိုက်လိုက်၊ ရှေ့က ဓမ္မတစ်ခု ပေါ်လိုက် နောက်က အသိလိုက်လိုက် ဆိုတော့ ဒီအသိ သည်ကားလို့ ဆိုရင် ဖြစ်ပျက် ကိုသိတာလို့ မှတ်ကြပါ(မှန်ပါ)။
ဒီအသိဟာ ဘာပါလိမ့် (ဖြစ်ပျက်ကို သိတာပါ)၊ ဒါဖြင့် တရားတွေဟာ ဖြစ်လည်းဖြစ်လို့ ရှိ မရှိ တွေးလိုက်တော့ ပျက်တာ သိတယ်(မှန်ပါ)၊ ဖြစ်ပြီးမှ ပျက်သွားတာကိုးလို့ ဒီက မသိဘူးလား (သိပါတယ် ဘုရား)။
အသိဆိုတာ ဖြစ်ပျက်သိတာ
ဒါဖြင့် ဘာသိတာတုံး (ဖြစ်ပြီး ပျက်တာ သိပါတယ်)၊ ဖြစ်ပျက်ကို သိတယ်၊ ရှင်းကြပလား (ရှင်းပါပြီ)။
ကောင်းပြီ၊ ဒါဖြင့် ဖြစ်ပျက် နောက်က အသိလိုက်တဲ့ အတွက် ခင်ဗျားတို့ စဉ်းစား ကြည့်ပါ။ ဥပမာ မြင်စိတ်ကလေး ဖြစ်တယ်၊ ဦးမာဒင်တို့၊ ဦးသန်းမောင်တို့၊ ဦးဗထွေးတို့ကို ရှိ မရှိ တွေးလို့ မပြောဘူးလား (ပြောပါတယ်ဘုရား)၊ ခင်ဗျားတို့ က မတွေးမိဘူး၊ မတွေးမိတော့ ဘာဖြစ်မတုံး၊ မတွေး မိတော့ မြင်တယ်၊ လိုချင်တယ် လိုက်လာတယ် (မှန်ပါ)၊ တဏှာ လိုက် တယ်။
မြင်တယ်၊ မြင်တဲ့စိတ်ကို ခင်ဗျားတို့က နောက်က တွေး လုံး မလာဘူး၊ မလာတော့ လိုချင်တယ် ဖြစ်လာတယ်၊ မလာပေ ဘူးလား (လာပါတယ်)၊ လိုချင်ရင်ဖြင့် စွဲလမ်းတယ် ဆိုတဲ့ ဥပါဒါန်ကကော (လာပါတယ်ဘုရား)၊ မရ မနေဘူး ဆိုတာ လာရမှာပဲ။ ဒီတော့ မရ ရကြောင်း အားထုတ်မယ်ဆိုတဲ့ ကံကကော(လာပါတယ်)၊ ဒါဖြင့် တဏှာ, ဥပါဒါန်, ကံ လိုက် တယ်, (မှန်ပါ)။
အသိမလိုက်လို့ရှိရင်
မြင်တဲ့ စိတ်ကလေးကို ခင်ဗျားတို့က ရှိ မရှိ မတွေးမိတဲ့ အတွက် ထုံးစံအတိုင်း နေလိုက်တဲ့ အတွက် မြင်တဲ့စိတ် နောက်က လိုချင်တဲ့စိတ် လိုက်တယ် (မှန်ပါ)၊ စွဲလန်းတဲ့ ဥပါဒါန်ကော မလိုက်ဘူးလား (လိုက်ပါတယ်)။
တဏှာ ပစ္စယာ, ဥပါဒါနံ။ ဥပါဒါန ပစ္စယာ ကမ္မဘဝေါ ဆိုတော့ ကံကော မလိုက်ဘူးလား (လိုက်ပါတယ် ဘုရား)။ ဒါဖြင့် သေသည်၏ အခြားမဲ့၌ ကမ္မဘဝ ပစ္စယာ ဇာတိဆိုတဲ့ ဒုက္ခသစ္စာတွေ အကုန် လိုက်တယ်(မှန်ပါ)။
ဒါ ဘယ့်နှယ်ကြောင့် ဒါကြီး တန်းလာ ပါလိမ့် မတုံးဆို လို့ရှိရင် ဦးသန်းမောင်တို့ ရိပ်မိပလား (မှန်ပါ)၊ ဘယ်လို ကြောင့် တန်း လာတာတုံး (မတွေးမိလို့ တန်းလာတာပါ)၊
ဒါကလေးကို ခင်ဗျားတို့ ဘုန်းကြီး သင်ထားတာ ကလေး မေ့ပစ် လိုက်တယ် (မှန်ပါ)၊ ဒါကလေး ဒီကြားသွင်းတယ် (မှန်ပါ)၊ ရှင်းပလား(ရှင်းပါပြီ)။
မြင်တဲ့ စိတ်ကလေး ဖြစ်ပြီးပျက်သွားတာ ကလေးကို ဒီအသိ ကလေးမလိုက် လိုက်လို့၊ ခင်ဗျားတို့မှာ ဒါတွေက ထုံးစံ အတိုင်း တန်းပြီးတော့ ဟိုဘဝ အပါယ်ဇာတိ ထိအောင် ကျေးဇူး ပြုပစ်လိုက်တယ်(မှန်ပါ)၊ ဘယ်လောက် ကြောက်စရာ ကောင်းသတုံး (ကောင်းပါတယ် ဘုရား)။
ဒီအသိသည် ကယ်တင်တဲ့အလုပ်
ဒါဖြင့် ဒီအသိကလေးသည် ခင်ဗျားတို့အား ကယ်တင် တဲ့အလုပ်ပဲ (မှန်ပါ)၊ ကယ်တင်တဲ့ အသိကို ခင်ဗျားတို့က ဂရု စိုက်ပြီး မထားကြလို့ ရှိရင်တော့ ဒီလမ်း အတိုင်း သွားမှာပဲ (မှန်ပါ)။
မြင်တယ်၊ မြင်ရင် လိုချင်မှာပဲ(မှန်ပါ)၊ လိုချင်ရင် စွဲ လမ်းမှာပဲ၊ စွဲလမ်းရင် အားထုတ်မှာပဲ၊ တဏှာ ဥပါဒါန် ကမ္မ လာ မှာပဲ(မှန်ပါ)၊ ကမ္မဘဝ ပစ္စယာ (ဇာတိပါဘုရား)၊ သေ သည်၏ အခြားမဲ့၌ ဇာတိ ရမယ်(မှန်ပါ)။
ဒါဟာ ဦးဗထွေးတို့ ဦးသန်းမောင်တို့ မြင်တဲ့ နောက်က ဘာမလုပ်မိလို့ ဒါတွေ တန်းရတယ် ဆိုတာကော ရိပ်မိပလား။ (ရိပ်မိပါပြီ)၊ ဘာဖြစ်လို့တုံး(အသိ မလိုက်လို့ပါဘုရား)၊ ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီဘုရား)။
မြင်တယ်ဆိုရင် အသိလိုက်ပေးပါ
ကဲ ဒါဖြင့် ခင်ဗျားတို့ အပါယ်လည်း ကြောက်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေ မဟုတ်လား(မှန်ပါ)၊ ဒီတော့ သူမလာ နိုင်အောင် မြင်တယ် ဆိုရင် အသိ လိုက်ပေးပါ(မှန်ပါ)၊ အသိ လိုက်တော့ ဒီဥစ္စာ ကလေးဟာ မရှိတာ မသိပေဘူးလား(သိပါတယ်)၊ သိတော့ မရှိတာက အနိစ္စ၊ သိတာက မဂ္ဂ ဆိုတော့ ဒါတွေအကုန် ဖြတ်ပစ် လိုက်တယ်(မှန်ပါ)၊ မဂ်သည် ကိလေသာနဲ့ ကံကို ဖြတ်တယ်(မှန်ပါ)။
ကဲ ဒါဖြင့် ဒီနေ့ တရားတိုး ပေးတာကိုလည်း သတိ , ထားလိုက်ပါ၊ ဟောဒီ နှစ်ခုက မဂ်လိုက်တဲ့ အတွက် တဏှာ ဥပါဒါန် လာသေးရဲ့ လား(မလာပါဘူး)၊ ဒီကံကော (မလာပါဘူး)၊ ဒီအကျိုး ပေးကော (မလာပါဘူး)၊ ဒါဖြင့် ဟောဒီနှစ်ခုက ကိလေသဝဋ်၊ ဒါက ကမ္မဝဋ်၊ ဒါက ဝိပါကဝဋ်၊ ဝဋ်သုံးပါး ကျွတ်မယ်(မှန်ပါ)။
အသိလိုက်ပေးရင် ဝဋ်ကျွတ်ပါတယ်
အသိလိုက်, လိုက်တာ ဘာဖြစ်သတုံး(ဝဋ်သုံးပါး ကျွတ်ပါတယ်)၊ ခင်ဗျားတို့ ဆုတောင်းရုံ တောင်းနေလို့ သူက ကျွတ်ကဲ့လား (မကျွတ်ပါဘူး)၊ အခု မြင်တဲ့စိတ် နောက်က နေပြီး မြင်တဲ့စိတ်ကို မရှိမှန်းသိတဲ့ မဂ်ကလေး လိုက်လိုက်တော့ အနိစ္စ- မဂ္ဂလို့ လုပ်နေတဲ့ အတွက် ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် ထုံးစံ အတိုင်း လာမည့် ကိလေသာ နှစ်ခုလည်း ချုပ်ရတယ်(မှန်ပါ)၊ ကံကော (ချုပ်ရပါတယ် ဘုရား)၊ အကျိုးပေးကော (ချုပ်ရပါ တယ် ဘုရား)။
ဒါဖြင့် ကိလေသဝဋ်လည်း (ကျွတ်ပါတယ် ဘုရား)၊ ကမ္မဝဋ်လည်း (ကျွတ်ပါတယ်)၊ ဝိပါကဝဋ်လည်း (ကျွတ် ပါတယ် ဘုရား)။
မဂ်ကဖြတ်လိုက်လို့ဝဋ်ကျွတ်သွားတာ
ဝဋ်သုံးပါး ကျွတ်သွားတာ ဦးမာဒင်တို့၊ ဦးဗထွေးတို့ ဦးသန်းမောင်တို့ ဘာဖြစ်လို့ ဝဋ်ကျွတ် သွားတာတုံး (မဂ်လိုက် လို့ပါ ဘုရား)၊ မဂ်က ဖြတ်လိုက်လို့ (မှန်ပါ)။
မဂ်ကလည်း ခင်ဗျားတို့ ဖြတ်ချင်လို့ ဖြတ်တာလား၊ အပျက်ကို သိလို့ မဂ်ပေါ် တာလား (အပျက်ကိုသိလို့ မဂ်ပေါ် တာပါဘုရား)၊ အပျက်သိလို့ မဂ်ပေါ်တော့ ဒီမဂ် ဘာလုပ်သတုံး လို့ ခင်ဗျားတို့ မေးကြည့်ဖို့ ကောင်းတယ် (မှန်ပါ)။
ဟောဒီ ကိလေသဝဋ်ကို ဖြတ်တယ်(မှန်ပါ)၊ ဒီကမ္မ ဝဋ်ကိုကော (ဖြတ်ပါတယ်)၊ ဒီ ဝိပါကဝဋ်ကော (ဖြတ်ပါတယ် ဘုရား)၊ တဏှာ, ဥပါဒါန်က ကိလေသဝဋ် (မှန်ပါ)၊ ဥပါဒါန ပစ္စယာ ကမ္မဘဝေါ ဆိုတော့ ကမ္မဝဋ် (မှန်ပါ)၊ ကမ္မ ဘဝပစ္စယာ ဇာတိ ဇရာ မရဏ ဆိုတာ ဝိပါကဝဋ် (မှန်ပါ)၊ သဘော ကျပြီလား (ကျပါပြီ)။
ကိုယ့်အသေ ကိုယ်သိအောင်လုပ်ရမယ်
ဒါဖြင့် ကိလေသ ဝဋ်ကော လာနိုင်ရဲ့လား (မလာနိုင် ပါဘူး)၊ ကမ္မဝဋ် (မလာနိုင်ပါဘူး)၊ ဝိပါက ဝဋ်ကော (မလာနိုင်ပါဘူး)၊ ဘာဖြစ်လို့ မလာတာတုံး ဆိုတော့ ဟောဒီ ကိုယ့်အသေ ကိုယ်သိလို့ပါ ဘုရား (မှန်ပါ)၊ ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီဘုရား)၊ ဒါဖြင့် ဘာလုပ်ရမလဲ(ကိုယ့်အသေ ကိုယ် သိအောင် လုပ်ရပါမယ်)။
တရားအားထုတ်ကြပါနော်
ဒါဖြင့် ခင်ဗျားတို့ ဒီလို လုပ်လိုက်ပါတဲ့။ အလုပ်ကို ထိုင် လည်း ထိုင်ကြပါနော် (မှန်ပါ)၊ဒါ မြင်စိတ် ကြားစိတ် ခုနင်က ဟာလည်း ဆယ့်သုံးခု ပြန်တန်း ရမယ် (မှန်ပါ)၊ ဒါ တန်းပြီးတော့ ခင်ဗျားတို့ အပြင် ဧည့်သည်ခြောက် အတွင်းဧည့်သည် ငါး, အိမ်သည် နှစ်။ ပေါ်တာ ဘယ်သူက ပေါ်မယ်လို့ မဆိုနိုင်ဘူး၊ သူပေါ်ရာ တစ်ခုခုက ပေါ်လိမ့်မယ်(မှန်ပါ)၊ မပေါ်ပေဘူးလား (ပေါ်ပါတယ် ဘုရား)။
ပေါ်တဲ့ဆီလိုက်ပြီးမဂ္ဂင်နဲ့ရှုပါ
ပေါ်လို့ရှိရင်ဖြင့် ခင်ဗျားတို့က ပေါ်တဲ့ဆီကို လိုက်ရှု မဂ္ဂင်နဲ့ (မှန်ပါ)။
ကဲ ဒါဖြင့် ရှေ့ပိုင်းက အပြင်ဧည့်သည် အတွင်းဧည့် သည် မပေါ်ဘူး ဆိုရင်ဖြင့် ဒီနှစ်ခု လှည့်ပြီး ရှုနေ(မှန်ပါ)၊ ဒါတွေ ပေါ်လို့ရှိရင် ဒါ ဖြုတ်ပြီးပေါ် ရာကို လိုက် (မှန်ပါ)။
ဒါဖြင့် ဒကာ ဒကာမတွေ အတွင်းဧည့်သည် ငါး, အပြင် ဧည့်သည် ခြောက်၊ အဲဒါက ပေါ်လို့ ရှိရင် အဲဒီ တစ်ခုစီ လိုက်ပေး (မှန်ပါ)၊ ပေါ် ရာ တစ်ခုခုကို မဂ္ဂင်က လိုက်ပေးပါ။ ဘာမှ လိုက်စရာ မရှိလို့ ရှိရင် ဒီနှစ်ခု လှည့်ပေး (မှန်ပါ)၊ ဒါလည်း ဖြစ် ပျက်၊ ဒါလည်း ဖြစ်ပျက်လို့ မဂ္ဂင်နဲ့ လိုက်(မှန်ပါ)။
ပင့်ကူလိုက်သလို လိုက်ပေးပါ
ဒါဖြင့် ပင့်ကူလိုက်သလို လိုက်ပေးပါ(မှန်ပါ)၊ ပင့်ကူ အိမ်ကြီးနှင့် ပင်ကူက အလယ်မှာ စောင့်နေတယ်၊ ဘေးမှာ ခြင် ကောင် ယင်ကောင် မိတယ်ဆိုရင် သွားပြီး လိုက်တယ်၊ လိုက်ပြီးတော့ သူပြန်ထိုင်တယ် ပင်ကူက (မှန်ပါ)၊ မထိုင်ဘူးလား (ထိုင်ပါတယ် ဘုရား)။
ထွက်တဲ့စိတ် ဝင်တဲ့စိတ်ကို ရှုပါ
ဒီအတိုင်းပဲ ခင်ဗျားတို့ ဒါကို ရှုပြီးတော့ ရှုစရာ မရှိတော့ ဒီကိုပြန်ထိုင်၊ ထွက်စိတ် ဝင်စိတ်ကို ရှုပါ။ သဘောပါ ပလား (ပါပါပြီ)၊ ဒီမဂ်ပေါ် လို့ရှိရင် ဒီမဂ်ဟာ ဘယ်လိုက် ရှုမတုံး (ဒီဘက်ကို လိုက်ရှု ရပါမယ်)။
ရှုစရာမရှိဘူး သူပြီး သွားရင် နောက်ထပ် မလာဘူးဆိုရင် ဒီကိုပြန်ထိုင်၊ သူတို့ နှစ်ခုကတော့ အမြဲလိုလို မရှိပေဘူးလား (ရှိပါတယ်)၊ သူတို့နှစ်ခုက သက်စောင့်ပဲ၊ သူများ မရှိရင် သူတို့ ရှိတယ် (မှန်ပါ)။
ဒါဖြင့် ကိုယ်ရှုစရာ အတွင်းဧည့်သည်, အပြင်ဧည့်သည် ရှိရင် လိုက်ရှု ရှုစရာ မရှိရင် သူတို့နှစ်ခု လှည့်ရှု (မှန်ပါ)၊ ဦးသန်းမောင် နားချိန်ပါသေးရဲ့ လား (မပါပါဘူး)။
စိတ်ကလေးဖြစ်ပြီး ပျက်သွားပြီလို့သိပေးပါ
ဒိအပြင် ဧည့်သည် ငါးယောက်ကလည်း တစ်ယောက် ယောက်မလာဘူး၊ အတွင်း ဧည့်သည် ငါးယောက် ကလည်း တစ် ယောက် ယောက် မလာဘူး၊ အပြင်ဧည့်သည် ခြောက်ယောက်က လည်း တစ်ယောက်ယောက် မလာတော့ဘူးဆိုရင် သူတို့နှစ်ခု လှည့်ပြီး ရှုနေ၊ ရှူတဲ့ စိတ်ကလေး ဖြစ်ပြီးတော့ ပျက်တာသိနော် (မှန်ပါ)၊ ရှိုက်တဲ့ စိတ်ကလေးလည်း ဖြစ်ပြီး ပျက်သွားပြီလို့ သိ သိပေးပါ၊ မဂ်နဲ့ သိသိ ပေးပါ (မှန်ပါ)။
တစ်ခါ ဒေါင်ခနဲဆို ဟိုကအသံတွေ ဘာတွေ ရိုက်လိုက်လို့ ကြားစိတ် ကလေး ပေါ်တယ်ဆို သူတို့ မရှိပြန်ဘူး၊ ကြားစိတ် ကလေး ဖြစ်လာတယ်၊ အဲဒါကို မဂ္ဂင်က လိုက်ရှု(မှန်ပါ)။
ဒါဖြင့် လိုက်တတ် ပလား (လိုက်တက်ပါပြီ)၊ ဧည့် သည်ပေါ်ရင် ဧည့်သည်လိုက်၊ ဧည့်သည် မရှိရင် အိမ်သည် နှစ်ခု ဆီမှာ ထိုင်ရှု (မှန်ပါ)။
ပေါ်ရာကို ဖြစ်ပျက်ရှုပေးပါ
ဧည့်သည်ပေါ်ရင် ဧည့်သည် ဆယ့်တစ်ယောက် ဆီကို လိုက်ပေးပါ၊ ဆယ့်တစ်ယောက်မှာ တစ်ယောက် ယောက်ပေါ် မှာပဲ၊ အဲ့ဒီကို ဖြစ်ပျက် လိုက်ရှုပါ၊ မရှိရင် ဘယ်မှာ ထိုင်မတုံး (အိမ်သည်ဆီ ထိုင်ရပါမယ်)၊ ထိုင်နေရင်း မတ္တနဲ့ ဧည့်သည်က ပေါ်လာရင် ဘယ်လိုက်မတုံး (ဧည့်သည် လိုက်ရ ပါမယ်)၊ ဧည့်သည်က မရှိပြန်ဘူးဆိုရင် (အိမ်သည် လိုက်ရပါမယ်)၊ ဒီတော့ အားသေးရဲ့ လား (မအား ပါဘူး)။
ဒီလိုရှုပါတဲ့၊ ဒါဟာ မိလိန္ဒပဉ္စာက လာတဲ့နည်းကို မှီးပြီး ပြောတာ(မှန်ပါ)၊ ရှင်းပြီနော်(ရှင်းပါပြီ)။
ကဲ ယနေ့ ဒီတွင် နားကြဦးစို့။
သာဓု သာဓု သာဓု။