အပါယ်စိတ်ချရတာကိုလုပ်ပြီးမှ ပျော်ချင်ပျော်ကြပါ
အသံဖိုင်ခေါင်းစဉ်= ရှင်ခေမကနှင့်ရဟန်းကြီးခြောက်ဆယ် အမှတ်(၂)
စာအုပ်သေးခေါင်းစဉ်= တစ်ခဏနှင့်နိဗ္ဗာန်ရနိုင်သည့်တရားတော်
ကျေးဇူးတော်ရှင် အဂ္ဂမဟာပဏ္ဍိတ
မိုးကုတ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး မိုးကုတ်မြို့
မင်္ဂလာတိုက်၌ ဟောကြားတော်မူသော
အပါယ်စိတ်ချရတာကိုလုပ်ပြီးမှ ပျော်ချင်ပျော်ကြပါ
(၂၃၊ ၅၊ ၆၂)
ဝတ္ထုသွားဆိုတာက သိဖို့ပြောတာ၊ သူများလုပ်တာကိုပြောတာ။
ကိုယ်လုပ်ဖို့ရာက အရေးကြီးတယ်ဆိုတာ မှတ်ထားရမယ် နော် (မှန်ပါ) ဝတ္ထုတွေ ခေမက ဝတ္တုထုတ်မှာပါပဲ၊ ရဟန္တာ ဖြစ်သည့်တိုင်အောင် ထုတ်မှာပဲ၊ ထုတ်ပင်ထုတ်ငြား သော်လဲ ဒါသူများ အလုပ်စဉ်၊ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် အတုခိုးပြီး လုပ်ဖို့ရာ ကတော့ ရှေ့ပိုင်းမှာ ဆရာသမား ပြောတာကို သေသေချာချာ မှတ်ပါ (မှန်ပါ့)။
ကိုင်း ဒါဖြင့် ဥပမာ အခုစိတ်ရှုနေကြတယ်။ ဝေဒနာ ရှုနေကြတယ်ဆိုတော့ တပည့်တော်တို့ ဘယ်တော့ ဒီရှုတဲ့စခန်း ပြီးမှာတုန်းဆိုတဲ့ မေးခွန်း လာတယ်နော် (မှန်ပါ့) ဘယ်တော့ ပြီးမှာတုန်းလို့ ဦးမြတို့ မေးဖို့ရာ အကြောင်းရှိတယ်နော် (မှန်ပါ ဘုရား)။
တစ်ခဏနဲ့ နိဗ္ဗာန်ရနိုင်တဲ့တရား
မေးဖို့ရာ အကြောင်းရှိတော့ ဦးအောင်ဇံဝေကြီးက စိတ္တံ အနိစ္စံ= သည်လို့ ဒီစိတ်ကလေး တစ်ခုကို သြော် ဒါကလေးဟာ ဖြင့် အနိစ္စပဲလို့ တစ်ခါတည်း မှတ်မိအောင် မှတ်ပါတဲ့နော် (မှန်ပါ့)။
ပေါ်လာတဲ့တရားကလေးကို နောက်ကနေ ကြည့်တဲ့အခါ ကျတော့ ဒါကလေးဟာ စိတ်မဟုတ်ပါဘူး ကိုယ်တွေ့တာဖြင့် အနိစ္စပါပဲလို့ ဆိုလို့ရှိရင် ဒါ မဂ်ဉာဏ်ဖိုလ်ဉာဏ်နီးပြီလို့ အောက်မေ့လိုက် (မှန်ပါ့)။
ဦးမြ စိတ်တွေ့နေရင် မဟုတ်သေးဘူးနော် (မှန်ပါ့) ဘာတွေ့မှတုန်း (အနိစ္စတွေ့မှပါ ဘုရား) အနိစ္စဆိုတဲ့ အပျက် တွေ့မှလို့ မှတ်ထားစမ်းပါ (မှန်ပါ့)။
အနိစ္စာနုပဿီ တဲ့ အနိစ္စလို့ကို ရှုပြီး အနိစ္စလို့ကို မှတ်ဖြစ် အောင် မှတ်လိုက်စမ်းပါတဲ့ (မှန်ပါ့)။
ရှေးဦးစွာ အနိစ္စပဲလို့ ရှုပြီးတော့ အနိစ္စပဲလို့၊ ဒီဥစ္စာကလေး ကို မှတ်ဖြစ်အောင် မှတ်ပါ၊ စိတ်လို့မှတ်မနေကြနဲ့ ဝေဒနာလို့ မှတ်မနေကြနဲ့နော် (မှန်ပါ့) ဒါက တစ်ခဏနဲ့ နိဗ္ဗာန်ရအောင် လို့ ပြောနေတဲ့တရားလို့ သေသေချာချာ မှတ်ကြပါဦးနော် (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ဘာဖြစ်လို့ ဆရာဘုန်းကြီးက စိတ်အရှုခိုင်းပြီး စိတ်ပယ်နေ ပါလိမ့်မလဲလို့ ဦးမြတို့ မေးဖို့ မလိုဘူးလား (လိုပါတယ် ဘုရား)။
လိုတယ်နော်၊ လိုတော့ကို ခင်ဗျားတို့ ရှုတဲ့ဉာဏ်ထဲမှာ ရှုတဲ့ဉာဏ်ကလဲ စိတ်ဖြစ်နေ သောကြောင့် ပြိုင်နိုင်ပါ့မလား (မပြိုင်နိုင်ပါ ဘုရား) ရှေ့သွားက ချုပ်မသွား ပေဘူးလား (ချုပ်သွား ပါတယ် ဘုရား) ချုပ်သွားတော့ စိတ်တွေ့သလား မရှိတာ တွေ့သလား အမှန် ပြောကြ စမ်းပါ (မရှိတာတွေ့ပါတယ် ဘုရား)။
မရှိတာတွေ့ကတည်းက ဦးအောင်ဇံဝေတို့ ဦးမြတို့ လူကြီးတွေက စဉ်းစားတာပေါ့၊ ဪ စိတ်အရှုခိုင်းပေမယ့် စိတ်မရှိမှုကို သိဖို့ အရေးကြီးတာပါကလားလို့ ဉာဏ်ပြောင်းပစ် ကြပါ (မှန်ပါ့)။
စိတ်မရှိမှုကို (ဉာဏ်ပြောင်းပစ်ရပါတယ် ဘုရား) သိဖို့ အရေးကြီးတယ်ဆိုတာကို အားထုတ်မည့် လူတွေလဲ သေသေ ချာချာ မှတ်ကြရပါလိမ့်မယ်နော် (မှန်ပါ့)။
စိတ်တော့ အရှုခိုင်းတာပဲ၊ နောက်က ဒကာ ဒကာမတွေက ဘာအရှုခိုင်းပါလိမ့် (စိတ် အရှုခိုင်းပါတယ် ဘုရား)။
မရှိတာတွေ့မှ အမှန်ရောက်တယ်
စိတ်အရှုခိုင်းပေမယ့် ပထမတွေ့တာက ဥပမာမယ် နားထဲ မှာဖြစ်တဲ့စိတ်၊ အဲဒါလာရင် ရှုပါဆိုတော့ ဝမ်းထဲက မနောထဲက နေ ရှုရမှာဖြစ်နေတော့ ဒီစိတ်နဲ့ဒီစိတ်ကလဲ ပြိုင်ဖြစ်ရဲ့လား အရှု ခံတဲ့စိတ်နဲ့ ရှုတဲ့စိတ်ကလဲ ပြိုင်ဖြစ်နိုင်ရဲ့လား (မဖြစ်နိုင်ပါ ဘုရား) မရှိတာကို ထောက်လိုက်တော့ကို မရှိတာကို ရှုတဲ့ဉာဏ်က တွေ့မှာပဲလို့ သေသေချာချာ မှတ်ပါ (မှန်ပါ့) ဘုရား)။
ဘာတွေ့မယ်ထင်သတုန်း (မရှိတာတွေ့ပါမယ် ဘုရား) ဒါ ဖြင့် ဦးအောင်ဇံဝေတို့ ဦးမြတို့ အကဲခတ်စမ်းပါ၊ စိတ်အရှုခိုင်းငြား သော်လဲ တပည့်တော်တို့ ဘာတွေ့မှ အမှန်ရောက်တယ်ဆိုတာ ပေါ်ကြပလား (ပေါ်ပါပြီ ဘုရား) ဘာတွေ့မှတုန်း (မရှိတာ တွေ့မှပါ ဘုရား) မရှိတာတွေ့မှ အမှန်ရောက်တယ်ဆိုတာ ဒီနေ့ တရားပွဲမှာ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပါ(မှန်ပါ့)။
အားလုံးရှုတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေနော် မရှိတာတွေ့ဖို့ အရေးကြီးပါ တယ်ဆိုတာ ပေါ်ကြပလား (ပေါ်ပါပြီ ဘုရား)။
စိတ်ဆယ့်နှစ်မျိုး ပေးထားငြားသော်လဲ ဦးအောင်ဇံဝေတို့ ဘာတွေ့ဖို့ အရေးကြီးသတုန်း (မရှိတာတွေ့ဖို့ အရေးကြီးပါတယ် ဘုရား) ဦးမြကြီး ဘာတွေ့ဖို့ အရေးကြီးသတုန်း (မရှိတာတွေ့ဖို့ အရေးကြီးပါတယ် ဘုရား) ရှင်းကြပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
ရှိတာတွေ့နေသေးရင် လိုရင်းလမ်းမှန်သို့ မရောက်သေး , ဘူးလို့ မှတ်လိုက်စမ်းပါ (မှန်ပါ့)။
ဦးမြ ရှိတာတွေ့နေသေးရင် (လမ်းမှန် မရောက်သေးပါ ဘုရား) ရှိတာတွေ့နေသေးရင် မပြိုင်နိုင်တာ ပြိုင်မဖြစ်နိုင်တာ ပြိုင် ဖြစ်တဲ့ အဓိပ္ပာယ် ရောက်တယ် (မှန်ပါ့) မရောက်ဘူးလား (ရောက်ပါတယ် ဘုရား)။
ဒါဖြင့် ဥဒယဗ္ဗယဉာဏ်ဆိုတာ ဘာတုန်းဘုရားလို့ စောဒက တက် မေးကြလို့ရှိရင် ဪ ဒီနေရာဖြစ်ပြီး ဒီနေရာပျက်သွား သကိုးလို့ ဉာဏ်ရောက်တာကို ဆိုတာပါ(မှန်ပါ့ ဘုရား) သူ့ကို တကယ်မြင်လိုက်တာကတော့ မရှိတာသိတာပါဘဲ (မှန်ပါ့) ပေါ်ကြပလား (ပေါ်ပါပြီ ဘုရား)။
ဘာတွေ့ကြသတုန်း (မရှိတာတွေ့ကြပါတယ် ဘုရား) မရှိတာ တွေ့တာပါပဲလို့ မှတ်လိုက်စမ်းပါ။
အနိစ္စသည် ဒါ-မရှိတာကလေးဟာ အနိစ္စလို့သာမှတ်လိုက် အနိစ္စာနုပဿီ တဲ့ အနိစ္စလို့ပဲ ခင်ဗျားတို့က သိပေး၊ အနိစ္စ လို့မှတ် အနိစ္စလို့ သိ-တစ်လုံးတည်းကိုနော် (မှန်ပါ့)။
အနိစ္စလို့သိ၊ အနိစ္စလို့မှတ်၊ အနိစ္စလို့ရှု
မောင်အောင်ချီတို့ မောင်မြင့်တို့က အရေးကြီး တယ်ကွ၊ လုပ်မည့်လူတွေ (မှန်ပါ့) အနိစ္စလို့သာ ရှေးဦးစွာ မှတ်လိုက်၊ မရှိတာကလေးဟာ အနိစ္စလို့ပဲမှတ် – အနိစ္စလို့ပဲ မှတ်လိုက်တော့ (မှန်ပါ့)။
သတတံ တဲ့၊ ဒါကလေးဟာ အမြဲတွေ့ဖို့ အရေး ကြီးတယ်ဟေ့ (မှန်ပါ့) သတတီးအမြဲ၊ သမိုတီးမပြတ်တဲ့၊ မပြတ်အောင် တွေ့နေဖို့ အရေးကြီးတယ် တဲ့။
အညေဟိ အသမ္မိဿံ တဲ့၊ ဒါကလေး ပြောချင်လို့ ဦးမြ ဒီစကားစ,လာတယ်နော် (မှန်ပါ့)၊ အညဟိ= တစ်ပါးသော တရားတို့နဲ့၊ အသမ္မိဿံ = မရောဘူးတဲ့၊ ဒီအပျက်ကလေးနဲ့ မင်းတို့ ရှုနေတဲ့ တရားကလေး ကြားထဲမှာ ဘာမှမရောစေနဲ့တဲ့၊ ကြားမခိုစေနဲ့လို့ ဆိုလိုက်ပါတယ် (မှန်ပါ့)။
အညဟိ= တစ်ပါးသော တရားတို့နှင့်၊ အသမ္မိဿံ= မရော စေနဲ့ တဲ့၊ အနိစ္စလို့သိ အနိစ္စလို့မှတ် အနိစ္စလို့ ရှုနေတဲ့အထဲမှာ တစ်ပါးသော တရားကလေး မောင်မြင့် ကြားမ ဝင်စေနဲ့တဲ့နော် (မှန်ပါ့)။
တစ်ပါးသောတရားဆိုတာ လောဘကလေး ကြားမဝင် စေနဲ့၊ ဒေါသကလေး ကြားမဝင်စေနဲ့၊ တခြားသော စိတ်ကလေး ကြားမဝင်စေနဲ့ဆိုတာ ဦးအောင်ဇံဝေတို့က မှတ်မိပလား (မှတ်မိပါပြီ ဘုရား)။
သတတံ= အမြဲ၊ သမိတံ= မပြတ်၊ အသမ္မိဿံ= တစ်ပါးသော စိတ်နှင့် မရောမူ၍ (ဝါ) တစ်ပါးသော စိတ်မခြားမူ၍ တဲ့၊ စေတသာ အဓိမုစ္စမာနော တဲ့၊ စေတသာ= ခင်ဗျားတို့ရှုတဲ့ စိတ်နဲ့ အဓိမုစ္စမာနော= နှလုံးသွင်းလျက်၊ ဒါကလေးပဲ ဒါ အနိစ္စမှတစ် ပါး ဘာမှမဟုတ်ဘူး၊ အနိစ္စအစစ်ပဲလို့သာ နှလုံးသွင်းနေပါတဲ့ ပေါ်တိုင်း,ပေါ်တိုင်း ကြားလဲ မခြားစေနဲ့(မှန်ပါ့)။
ဘယ်တော့မဂ်ရမှာတုံး
ဒီလိုဆိုလို့ရှိရင်ဖြင့် ပညာယပရိယောဂါဟမာနော တဲ့၊ ပညာကလေးနဲ့လဲ ဟုတ်သားပဲ၊ မရှိတာကလေး တွေ့လိုက်တာဘဲ၊ စိတ်အရှုခိုင်းတာ၊ ဘုန်းကြီးကတော့ စိတ်အရှုခိုင်းတာ၊ ဘုရားကလဲ စိတ္တာနုပဿနာလို့ ဟောတော်မူတယ်၊ ကိုယ်ရှုတော့ မရှိတာဘဲတွေ့ တယ်လို့ ရှုတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေက ဒီအတိုင်းတွေ့ကြလို့ရှိရင်ဖြင့် ဦးအောင် ဇံဝေ နည်းလမ်းမှန်ကျပြီလို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပါ (မှန်ပါ့) ရှင်းကြပါလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား) နည်းမှန်လမ်းမှန်ကျပြီလို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်စမ်းပါ (မှန်ပါ့)။
ဒီလိုများရှုရင် ဘုရားတပည့်တော်တို့ ဘယ်တော့ အပါယ် လေးပါး တံခါးပိတ်တဲ့ သောတာပတ္တိမဂ်ရမှာတုန်း ဆိုတဲ့ မေးခွန်း ထုတ်လို့ရှိရင်ဖြင့် “ဒိဋ္ဌေဝ ဓမ္မေ” တဲ့ အင်္ဂုတ္တိုရ် ပါဠိတော်မှာ ဒီပါဠိ ဆက်လာတာပဲ၊ အခုကို ရပါတယ်ကွတဲ့၊ တစ်ပါးသော တရားသာ ကြားမခိုစေနဲ့။
ဦးမြကြီး ဘာတဲ့တုန်း (အခုကို ရပါတယ် ဘုရား) အခုရတယ် ဘယ်သူမခိုမှတုန်း (တစ်ပါးသောတရား ကြားမခိုမှပါ ဘုရား) အနိစ္စနဲ့ ရှုတဲ့ဉာဏ်နဲ့ ကြားထဲမှာ မောင်မြင့် တစ်ပါးသောတရား ကြားမခိုစေနဲ့တဲ့ (မှန်ပါ့) ရိပ်မိပလား (ရိပ်မိပါပြီ) မောင်အောင်ချီကော (ရိပ်မိပါပြီ ဘုရား)။
ဝင်ရင် ကြာမှာစိုးလို့ ဘုရားက (မှန်ပါ့) ဦးမြကြီး ကြားခိုရင် (ကြာမှာ စိုးလို့ပါ ဘုရား)။
ကြာမှာစိုးလို့ဆိုတော့ “ပညာယပရိယောဂါဟမာနော” (မှန်ပါ့) “ယော အာသဝနံ ခယာ” ကွတဲ့၊ အိုဒီပုဂ္ဂိုလ်ဟာ အာသဝ ကုန်ပါတယ်တဲ့ဆိုတော့ ဒိဋ္ဌာသဝ အရင်ကုန်မှာပဲ သဘောကျ ပလား (ကျပါပြီ ဘုရား)။
“ဒိဋ္ဌေဝ ဓမ္မေ” တဲ့ ငါဘုရားကွာတဲ့ သဗ္ဗညုတဉာဏ်နဲ့ အမှန်အစစ်ကို ပြောနေပါတယ်၊ ဒိဋ္ဌဓမ္မရမှာပါ၊ မင်းတို့ ဘာမှ သံသယမရှိပါနဲ့၊ ဧကန်တကယ်ကိုရမှာ အခုပဲ ရမှာပါပဲလို့ ရဲဝံ့စွာ ဘုရားတာဝန်ခံတာ ဒီပါဠိတော်ပဲ (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
အဲဒီတော့ ဒီပါဠိတော်မှာ အခုတရားနာနေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေ အရေးအကြီးဆုံး အချက်ကို ဘုန်းကြီးပြောရလို့ရှိရင် ဖြစ်ပျက်နဲ့ မဂ်နဲ့ ကိုက်ဖို့ရာဟာ ဦးမြ အရေးအကြီးဆုံးပဲ(မှန်ပါ့) ကြားထဲ မှာ ခြားဖို့ လိုသေးသလား မလိုဘူးလား (မလိုပါ ဘုရား) မခြား ရင် ဒီတစ်နာရီအတွင်းမှာပဲ ဦးအောင်ဇံဝေ ရနိုင်တယ် (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ကြားခြားလို့ကြာနေတာ
ခင်ဗျားတို့ ကြာနေတယ်ဆိုတဲ့ ဥစ္စာက ဖြစ်ပျက်နဲ့မဂ်နဲ့ဟာ အနိစ္စနဲ့ မဂ္ဂနဲ့ဟာ ကိုက်တဲ့အခါလဲ ကိုက်တယ်၊ မကိုက်တဲ့အခါလဲ တခြားသောစိတ်က ကြားဝင်ခိုနေတယ်၊ ရှုတဲ့ဉာဏ်က နောက်ကျ နေတယ် (မှန်ပါ့) အဲဒီလိုဆိုလို့ရှိရင် တာဝန်မခံနိုင်ဘူး၊ အင်္ဂုတ္တိုရ်ပါဠိတော်မှာနော် (မှန်ပါ့) သဘောကျကြပလား (ကျပါပြီ ဘုရား)။
ဒီနေ့ ထိုင်လို့မကောင်းပါဘူးဘုရားဆိုတဲ့ဥစ္စာ ဦးမြ ရိပ်မိ ပလား (ရိပ်မိပါပြီ) ကိလေသာ ကြားခိုတာ (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ဦးအောင်ဇံဝေ ရိပ်မိပလား (ရိပ်မိပါပြီ ဘုရား) ဘာတဲ့ တုန်း (ကြားခဲ့တာပါ ဘုရား) ကြားခိုတာ ဘယ်သူတုန်း ကိလေသာ ပေါ့ဗျာ (မှန်ပါ့) လောဘခို, ဒေါသခို, မောဟခို တနည်းအားဖြင့် လဲ ခင်ဗျားတို့ ဣဿာခို မစ္ဆရိယ, မာနခို, သောကခို, ပရိဒေဝ တွေခိုလို့ ရှိရင်လဲ ဒါဒီနေ့တော့ ဒိဋ္ဌာသဝဟာ ကျန်နေမှာပဲ၊ ဦးမြ မကျန်ပေဘူးလား (ကျန်ပါတယ် ဘုရား)။
အနိစ္စနဲ့ မဂ္ဂနဲ့ကိုက်ဖို့အရေးကြီးတယ်
ဒါဖြင့် ကျကျနနမှတ်စမ်းပါတဲ့၊ ရီကော်တာထဲမှာလဲ ဒါ ဘယ်ရောက်ရောက် သိရအောင်လို့၊ အနိစ္စနဲ့ မဂ္ဂနဲ့ကိုက်ဖို့ အရေး ကြီးတယ် (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ဘာတဲ့တုန်း (အနိစ္စနဲ့ မဂ္ဂနဲ့ ကိုက်ဖို့ အရေးကြီးပါ တယ် ဘုရား) အနိစ္စဆိုတာက ရှေ့ကပျောက်ပျက်သွားတာ၊ (မှန်ပါ့) မဂ္ဂဆိုတာက ပျောက်ပျက်တယ်လို့ သိလိုက်တာ (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ပျောက်ပျက်သွားပြီပေါ့ ပျောက်ပျက်သွားပြီဟေ့ လို့ သိလိုက်တာက ဘာပါလိမ့် (မဂ္ဂပါ ဘုရား) ပျောက်ပျက် သွားတာက (အနိစ္စပါ ဘုရား)။
အဲ ပျောက်ပျက်သွားတာက အနိစ္စ၊ ပျောက်ပျက်သွားပြီလို့ သိလိုက်တာက (မဂ္ဂပါ ဘုရား) ဆိုတော့ ဟိုက ပျောက်ပျက် တာနဲ့ ဒီသိတာနဲ့ ကြားထဲမှာ ဘာမှမရောလို့ရှိရင် တစ်နာရီအတွင်း ပဲ မဂ်ဉာဏ်, ဖိုလ်ဉာဏ်ရနိုင်ပါတယ် (မှန်ပါ့ ဘုရား) ဒီလိုချည့် ဆက်သွားပါ (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
“သတတံ သမိတံ” သတတီးအမြဲ၊ သမိတံ= မပြတ်၊ အဗ္ဗော ကိဏ္ဏံ= တစ်ပါးသော တရားမရောမူ၍၊ အညဟိ အသမ္ဗိဿံ လို့ အဋ္ဌကထာဆရာ ဖွင့်သောကြောင့် တစ်ပါးသော စိတ်မရောဘဲနဲ့ ခင်ဗျားတို့ ကြိုးစားကြမယ်ဆိုရင်တဲ့ တစ်နာရီအတွင်းဖြင့် အရောကို မခံဘူးကွ၊ ဖြစ်ပျက်နဲ့ မဂ်နဲ့ မျက်လုံးက ဖြစ်ပျက်လာလဲ ဖြစ်ပျက်နဲ့ ဉာဏ်မဂ်နဲ့ ကိုက်အောင်လုပ်မယ်၊ အနိစ္စနဲ့ မဂ္ဂနဲ့ ကိုက်အောင် လုပ်မယ်၊ နားပေါ်လို့ရှိရင်လဲ နားကဟာနဲ့ မဂ္ဂနဲ့ ကိုက်အောင်လုပ် ရမယ်၊ ရှူစိတ်နဲ့ ရှိုက်စိတ်ကို ရှုနေလို့ရှိရင်လဲ ရှူစိတ်ရှိုက်စိတ် အပျက်နဲ့မဂ်နဲ့ ကိုက်အောင်လုပ်မယ်ဆိုရင် ဦးအောင်ဇံဝေ ဒီ တစ်နာရီ အတွင်းမှာ ခင်ဗျားတို့ အဓိဋ္ဌာန်လုပ်ကြည့်ပါ၊ (မှန်ပါ့) ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
ဘာဖြစ်လို့တုန်း ဆိုလို့ရှိရင် အညဟိအသမ္ဗိသံ တစ်ပါး သောတရား မရောလို့ရှိရင် ဒိဋေဝဓမ္မတဲ့ အခုခဏချင်းပဲ ရမယ် ကွတဲ့ (မှန်ပါ့) ရှင်းကြပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
ဪ ဒါဖြင့် ဆရာကောင်း, သမားကောင်း မတွေ့ တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်များ ဖြေးဖြေးရမှာပဲဆိုတဲ့ အသွားဟာ အတော်မှားတယ်။ ဒီပါဠိတော်တွေ မတွေ့လို့ ဖြစ်နေတာ (မှန်ပါ့) ရှင်းကြပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
အဲဒီတော့ ဒကာ ဒကာမတွေ အနိစ္စနဲ့ မဂ္ဂနဲ့ ကိုက်လို့ရှိရင်ဖြင့် သောမာတို့စတဲ့ အမျိုးသမီးတွေဟာ အနိစ္စနဲ့ မဂ္ဂနဲ့ ကိုက်တာဟာ နဂိုရ်ကလဲ ဆရာသမားဆီ နည်းယူထားပြီး အနိစ္စနဲ့ မဂ္ဂနဲ့ ကိုက်သွားတော့ မီးဖိုချောင်ထဲမှာ ဟင်းရွက်တွေ ဘာတွေ ကြော်ရင်း ခပ်ရင်းနဲ့ တောင် ဦးမြ ရသွားတယ် (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ဘာဖြစ်လို့ ရပါလိမ့် (အနိစ္စနဲ့ မဂ္ဂကိုက်လို့ပါ ဘုရား) ကြားကိလေသာ မခြားလို့၊ (မှန်ပါ့) ဦးအောင်ဇံဝေတို့ ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
အဲဒါကြောင့် “သော အာသဝါနံ-ခယာ၊ ထိုအနိစ္စနဲ့ မဂ္ဂနဲ့ မပြတ်ကိုက်သွားသော ပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ အာသဝါနံ= အာသဝ တို့၏၊ ခယာ= ကုန်ခြင်းကြောင့်၊ ဒိဋ္ဌေဝ ဓမ္မေ= ယခုခဏ၌ ဆိုတော့ မောင်အောင်ချီတို့ မောင်မြင့်တို့က ဪ တို့ နက်ဖြန် ဒါ-ကိုက်အောင်, ည ဒါကိုက်အောင် လုပ်မယ်ဆိုရင် သိပ်အဖို့ တန်သွားမှာပဲ (မှန်ပါ့) ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
ဦးမြကကော ဒါကိုက်အောင် လုပ်ရမယ် (မှန်ပါ့) ဒါ ကိုက်အောင်လုပ်ရမယ်၊ ဦးအောင်ဇံဝေ(မှန်ပါ့) ဘာလုပ် ရမတုန်း၊ (ကိုက်အောင်လုပ်ရပါမယ် ဘုရား) အနိစ္စနဲ့ မဂ်နဲ့ ကိုက်အောင် လုပ်ရမယ် (မှန်ပါ့) ကြားထဲမှာ (ကိလေသာ ကြားမခို ရပါ ဘုရား)။
ကြားမခိုရအောင် အထူးဂရုစိုက်ပေး (မှန်ပါ့) ဒါ အလုပ်သက်မရှည်ရအောင်ပေါ့ဗျာ (မှန်ပါ့) နို့မဟုတ် လို့ရှိရင်ဖြင့် အလုပ်သက်တွေ ရှည်နေလို့ရှိရင်လဲ ခင်ဗျားတို့မှာ နစ်နာသွား ပါလိမ့်မယ် ဆိုတဲ့ဥစ္စာ မှတ်လိုက်ပါ (မှန်ပါ့)။
အလုပ်သက်ရှည်သွားတော့ ဘာဖြစ်လို့ နစ်နာမှာတုန်းလို့ မေးတော့ ဒကာ ဒကာမတွေ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးက စိတ်မချရဘူး (မှန်ပါ့)။
ဦးမြခန္ဓာကိုယ်က ဘာတဲ့ (စိတ်မချရပါ ဘုရား) ဘယ်စိတ် ချရမတုန်း တဲ့၊ သူသည် ပဋိသန္ဓေနေပြီးတဲ့နေ့ကစ, ပြီးသကာ လ သင်းချိုင်းပြေးနေတာ ရပ်မှမရပ်ဘဲ (မှန်ပါ့) ရပ်ကဲ့လား (မရပ်ပါ ဘုရား)။
ဘယ်ပြေးနေသလဲ(သင်းချိုင်းပြေးနေပါတယ် ဘုရား) သင်းချိုင်းနေတယ်၊ ရပ်မှ မရပ်ဘဲလို့ ခင်ဗျားတို့က တကယ်တမ်းသိပြီဆိုမှဖြင့် သူ သင်းချိုင်းရောက်သွားလို့ ရှိရင်ဖြင့် ဒီတစ်ခါတွင် သေမှာမဟုတ်ဘူး၊ အဖန်ဖန်သေမည့် ကိစ္စတွေ အများကြီးရှိနေတယ်ဆိုပြီး သကာလ ဒီ ဒကာ ဒကာမက အင်း သူ သင်းချိုင်းမရောက်ခင် ကိုယ့်အနိစ္စနဲ့ မဂ္ဂကိုက်ပြီး အပါယ်လေး ပါး တံခါးပိတ်တဲ့ ဒိဋ္ဌိပြုတ်အောင် လုပ်လိုက်မယ်၊ မဂ္ဂနဲ့ ကိုက်သွား ရင် ဒိဋ္ဌိပြုတ်သွားတာ (မှန်ပါ့) အဲ ဒိဋ္ဌိပြုတ်လိုက်လို့ ရှိရင် ဖြင့် အသေက မဦးခင် မဂ်ဉာဏ်ကဦးသွားတယ်လို့ ဒကာ ဒကာမ တွေက ဆုံးဖြတ်ချက်ချ (မှန်ပါ့)။
ဘယ်လိုမှတ်ကြမလဲ (အသေကမဦးခင် မဂ်ဉာဏ်က ဦးသွားပါတယ် ဘုရား) မဂ်ဉာဏ်က ဦးသွားတယ်ဆိုတော့ ကိုယ်လို ချင်တဲ့ ပန်းတိုင် ရောက်ပလား (ရောက်ပါပြီ ဘုရား) ရှင်းကြ ပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
ဒကာ ဒကာမတွေ ခင်ဗျားတို့ တိုက်လဲတိုက်တွန်းရတယ် ဦးအောင်ဇံဝေရ တရားလဲ ဟောရသေးတယ်၊ လွယ်တာမဟုတ်ဘူး (မှန်ပါ့)။
တိုက်တွန်းရတာလဲ နောက်ကတစ်ခါ တွန်းပေးနေရသေး တယ် (မှန်ပါ့) ဟ လုပ်ပါဟ၊ ဟ လုပ်ပါဟဆိုတာလဲ တွန်းလဲပေးရသေးတယ်၊ လုပ်နည်းလဲ ပေးရသေးတယ်ဆိုတော့ တရားဟောတဲ့ ဘုန်းကြီးက မလွယ်ဘူး၊ လွယ်ပါ့မလား (မလွယ်ပါ ဘုရား)။
ဒီတွန်းမပေးပြန်လို့ရှိရင်လဲ သူတို့ကမရွှေ့ ဘူး လုပ်နည်း ၊ မပေးပြန်လို့ရှိရင်လဲ မလုပ်တတ်ဘူးဆိုတော့ ခက်လိုက်တာ ရွှေ့ဖို့ရာက တစ်မျိုး လုပ်တတ်ဖို့ရာက တစ်မျိုးဆိုတော့ အတော်ကလေး ကိုလဲ အရေးကြီးတယ်၊ တရားဟောတဲ့ ဘုန်းကြီးက ဒီတရားဟောတတ်ရုံနဲ့ ဦးမြ မပြီးသေးဘူးဗျ (မှန်ပါ့) တိုက်တွန်းနည်း ကိုလဲ ပြောဦးမှ (မှန်ပါ့)။
တိုက်တွန်းတဲ့ အခါလဲ ဘာ့ကြောင့်တွန်းရတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းကိုလဲ လုံလောက်အောင် ပြောဦးမှ (မှန်ပါ့)။
အခုတော့ ပြောပြီးပါပြီတဲ့၊ အသေက ခန္ဓာကိုယ်ကြီးက အသေဆီ သွားနေတော့ အသေက ဦးပြီးသွားလို့ ဉာဏ်က အပါယ် လေးပါးတံခါးပိတ်တဲ့ အနိစ္စနဲ့ မဂ္ဂနဲ့ကိုက်တဲ့ မဂ်ဉာဏ်ကလေး မ လိုက်ဘဲနဲ့ ဆိုလို့ရှိရင်ဖြင့် နောက် ဒီဆရာနဲ့လဲ မတွေ့ ဒီ-သာသနာတော်နဲ့လဲ မတွေ့၊ သွားပြီဗျ(မှန်ပါ့) ဘယ်လိုကယ်မတုန်း ကယ်စရာအကွက် မြင်သေးရဲ့ လား (မမြင်ပါ ဘုရား)။
အသေကဦးသွားရင်
အဲဒီတော့ ဘုရားသခင် ကိုယ်တော်မြတ်ကြီးက ကွာ တဲ့ ကျောက်ခဲရေထဲကျ ဖြစ်သွားပြီတဲ့ (မှန်ပါ့) ကျောက်ခဲရေ ကျတော့ ဘာဘူ သူပေါ်သေးရဲ့လား (မပေါ်ပါ ဘုရား)။
အဲ့ဒီလိုဖြစ်သွားမယ်တဲ့ အသေကဦးလို့ ဉာဏ်ကမဦးရင် ကျောက်ခဲ ရေကျဖြစ်သွားမယ်၊ အောက်သံသရာသာ လှည်နေတော့မှာကိုး (မှန်ပါ့ ဘုရား) ရှင်းကြပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
ဘာတဲ့တုန်း (အောက်သံသရာသာ လှည့်နေမှာပါ ဘုရား) အောက်သံသရာပဲ လှည့်နေတော့မယ် ဆိုတော့ ဘုရားမှန်းလဲ မသိဘူး၊ ဦးမြ၊ ဦးအောင်ဇံဝေတို့ ဒီလိုလှည့်နေလို့ရှိရင် ကမ္မဿ ကတ ဉာဏ်တောင် ရှိသေးရဲ့ လား မေးလိုက်တယ် (မရှိ , ပါ ဘုရား)။
ကမ္မဿကတ ဉာဏ်မရှိတော့ ဒီပြင်ဉာဏ်ဆိုတာ ဘယ့် နှယ် နေတော့မလဲ (ဒီပြင်ဉာဏ်လဲ မရပါ ဘုရား) ဒီပြင်ဉာဏ်လဲ လုံးဝမရနိုင်ဘူးဆိုတော့ သံသရာ့သစ်ငုတ်ဖြစ်တယ်၊ ဘယ်ဘုရား လာလာ သစ်ငုတ်ပဲတဲ့ (မှန်ပါ့) ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
သစ်ငုတ်ဆိုတာက သူ့နား ဘုရားရောက်လို့ကော သူသိရဲ့လား (မသိပါ ဘုရား) သူများခလုတ်တိုက်သွားလို့ သူသိရဲ့လား (မသိပါ ဘုရား) သူများ မီးရှို့တော့ကော (မသိပါ ဘုရား)။
အဲ မင်းတို့ ဒီတစ်ခါ ကျော်သွားလို့ရှိရင်တဲ့ သံသရာ သစ်ငုတ်ဖြစ်မယ်ဆိုတာ ဧကန်မှတ်ပါ (မှန်ပါ့)။
ဘာဘူ ကြောက်စရာမကောင်းဘူးလား (ကောင်းပါတယ် ဘုရား) သိပ်ကြောက်စရာ ကောင်းတယ်ဆိုတာ နောက်က ဒကာ ဒကာမတွေ ပေါ်ပလား (ပေါ်ပါပြီ ဘုရား)။
ခင်ဗျားတို့ အမြင်ကလေးနဲ့ လောက်ဖြင့် ကိုယ့်ဟာကိုယ် ဘာမှ အသုံးမကျသေးဘူး ဆိုတာကို ဆုံးဖြတ်ချက်ချပါ (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ခင်ဗျားတို့ အမြင်ကလေးကလဲ စီးပွားရေးကလေးက မလုံလောက်သေးလို့ ဆိုတဲ့ အမြင်ကလေးပေါ့ဗျာ (မှန်ပါ့)။
သားသမီးကလေးတွေက စိတ်မချလောက်သေးလို့ ဆိုတဲ့ အမြင်တိုကလေးတွေဟာ သံသရာ့သစ်ငုတ်ကို စိတ်ကူးတဲ့အလုပ် ပဲလို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချရင် လွဲပါ့မလား (မလွဲပါ ဘုရား)။
အဲဒါကြောင့် ကြပ်ကြပ်သတိထား ဒကာ ဒကာမတွေ သံသရာ့သစ်ငုတ်တို ဖြစ်သွားလို့ ရှိရင်ဖြင့် သွားပြီ တဲ့၊ ဘယ်မှာ ဘုရားပွင့်လဲ သူက ငရဲနေတာပဲ၊ သံသရာ့ သစ်ငုတ်ကိုးဗျ (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
တိရစ္ဆာန်ဆိုတာ
ဘုရားပွင့်လဲ သူကတိရစ္ဆာန်ဘုံဖြစ်ချင်ဖြစ်နေတာ၊ ဘုရာ က သူ့ဟာသူ ပွင့်နေတာဗျ၊ သူက တိရစ္ဆာန်ဖြစ်နေတာ၊ ဦးအောင် ဇံဝေရဲ့ ဘာဆိုင်သေးသတုန်း၊ (ဘာမှ မဆိုင်ပါ ဘုရား) ဘာမ မဆိုင်ဘူးဆိုတာ သေချာပလား (သေချာပါပြီ ဘုရား)။
ကောင်းပြီ တိရစ္ဆာန်ဆိုတာက နေမကောင်းလဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ် မြေကြီးပေါ်လူးပြီး သေလိုက်ရုံပဲရှိတယ်၊ ဘယ်သူ ဆေးပေးလို့ ဘယ်သူက ကူညီလို့ ဘယ်သူက ထူပေးမတုန်း ဦးအောင်ဇံဝေ (မရှိပါ ဘုရား) သေပွဲဝင်ရုံမှတစ်ပါး ဘာရှိသေးသတုန်း (ဘာမှမရှိပါ ဘုရား)။
ကဲ သေပွဲဝင်တာ သေပေစေတော့၊ သေတော့ ဘယ်စိတ်နဲ့ သေသတုန်းလို့ မေးတဲ့အခါကျတော့ သူ့ခန္ဓာကြီး မစွန့် ချင်တဲ့တဏှာ, ဒိဋ္ဌိနဲ့သေသွားတယ်၊ အပါယ်ပဲ ပြန်ရောက်တယ် ၊ တိရစ္ဆာန်ကနေပြီး အပါယ်ငရဲပြန်ရောက်သွားတယ်၊ မဆိုး ဝါးဘူးလား (ဆိုးဝါးပါတယ် ဘုရား)။
အဲဒါကြောင့် ခင်ဗျားတို့ ဦးမြကြီးတို့ ဦးအောင်ဇံဝေတို့ အသက်အတိုင်းနေရင် မှီရုံကလေးရှိတာ (မှန်ပါ့)။
ဘယ့်နှယ်ဆိုမလဲ (မှီရုံကလေးရှိပါတယ် ဘုရား) မှီရုံကလေး ရှိတယ်ဆိုတာ နောက်က ဒကာ ဒကာမတွေကော သေချာကြပလား (သေချာပါပြီ ဘုရား)။
ခင်ဗျားတို့ လဲမည့်ဆင်ခြေများ မသုံးလိုက်ကြစမ်းပါနဲ့ဆို တာကို သေသေချာချာ သတိပေးပါတယ် (မှန်ပါ့) ခင်ဗျားတို့ လဲတဲ့ ဆင်ခြေသည်ကားလို့ ဆိုလို့ရှိရင်ဖြင့် ကြာလေ အရုပ်ဆိုးလေပဲ (မှန်ပါ့)။
ကိုင်း ဒါဖြင့် မနေ့ကတရား ပြန်စ, ကြပါစို့၊ ဒါက တိုက်တွန်းပြီး လုပ်နည်းပြတယ်လို့ မှတ်လိုက်တာပေါ့ (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ဒါဖြင့် ဒကာ ဒကာမတို့ ဇီးတောကျောင်းမှာ နေတဲ့ ရှင်ခေမက, က အနာဂါမ် တည်ပြီး သားပါ၊ ကောသမ္ဘီပြည်မှာ နေတဲ့ ရဟန်းပေါင်း ခြောက်ဆယ်ဟာ ပုထုဇဉ်ရဟန်းတွေပါ။
ရှင်ခေမက,က တရားဟောနာမည်ရဖြစ်သောကြောင့် သူဟောရင် ကျွတ်တမ်းဝင်တာချည့် များသောကြောင့် ရှင်ခေမက ရဲ့ တရားကိုလဲ ရဟန်းကြီးခြောက်ဆယ်က နာချင်တယ်၊ နာချင် ပင် နာချင်ငြားသော်လဲ မမာဘူးဆိုတာလဲ သတင်းကြားတော့ ဦးအောင်ဇံဝေ ပင့်ဖို့ရာလဲ ခဲယဉ်းတယ် (ခဲယဉ်းပါတယ် ဘုရား)။
သူတို့ ကိုယ်တိုင်သွားပြီး နာမည်ဆိုပြန်တော့လဲ ဇီးတော့ ကျောင်းဆိုတာ တစ်ခန်းကျောင်း ကလေး ဖြစ်နေတော့ နေစရာ, ထိုင်စရာ မရှိဘူး (မှန်ပါ့) သဘောပါပလား (ပါ,ပါပြီ ဘုရား)။
ပင့်ရမှာက ရှင်ခေမက,က ဘာဖြစ်နေသလဲ (နေမကောင်း ပါ ဘုရား) သွားရမှာက သူ့ကျောင်းက ဆန့်ရဲ့လား (မဆန့် ပါ ဘုရား)။
အဲဒါကြောင့် ရဟန်းကြီးခြောက်ဆယ်က ဒါသက သွားချေ စမ်းကွာ ရှင်ခေမက, ဆီကို၊ တို့တရားနာချင်တယ်၊ နေကောင်း သလား မကောင်းသလားလို့ သွားမေးချေလို့ ပထမ ၁နံပါတ် အခေါက် ခိုင်းလိုက်ပါတယ် (မှန်ပါ့)။
ဒါနဲ့ ဒါသကဆိုတဲ့ ရဟန်းက သွားလိုက်တယ်၊ ရဟန်းကြီး ခြောက်ဆယ်က အမေးလွှတ် လိုက်ပါတယ်ဘုရား၊ အရှင်ဘုရား နေကောင်းသလား မကောင်းဘူးလားလို့ ဟာ သိပ်နေမကောင်း သေးဘူးကွာ ရဟန်းကြီးခြောက်ဆယ်ကို လျှောက်ပါဆိုလို့ ပြန်သွား တယ်။
အဲဒီတွင် တစ်ခေါက်ပြန်ပြီးတော့ မေးတယ်၊ နေမကောင်း တာသည်ကား ငါက နေမကောင်း တာလား သူကနေမကောင်း တာလားသွားကာ မေးချေပါဦးဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ အမေးခိုင်းလိုက်တဲ့ အခါကျတော့ အရှင်ဘုရား နေမကောင်းတာသည်ကားလို့ ဆိုလို့ ရှိရင်ဖြင့် ငါ,ငါ့ဥစ္စာ ရုပ်နာမ်များ ထားသေးသလား တဲ့၊ နေမကောင်းတာကို တချို့က ငါနာတယ်, သူနာတယ်က ရှိသေး တာကိုးဗျ (မှန်ပါ့)။
အရှင်ဘုရား၊ ငါ,ငါ့ဥစ္စာရယ်လို့ ခန္ဓာပေါ်များထားသေး သလားလို့ မေးလိုက်တယ်၊ အိုငါငါ့ဥစ္စာတော့ မထားပါဘူးကွာတဲ့(မှန်ပါ့) ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
အဲဒီတော့ သွားပြောချေကွာ ရဟန်းကြီး ခြောက်ဆယ်ကို ငါ့ဥစ္စာတော့ ပြုတ်ပြီးသားပါလို့ သွားလျှောက်ချေကွဆိုတော့ သူသောတာပန်တည်ပြီးပြီ၊ သကဒါဂါမ်တည်ပြီးပြီ၊ အနာဂါမ်တည်ပြီးပြီ လို့ ပြောလိုက်တာပဲ (မှန်ပါ့) ရှင်းကြပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
ငါ, ငါ့ဥစ္စာ ပြုတ်လို့ရှိရင် သောတာပန်တည်တယ်လို့ မောင် မြင့်တို့ မောင်အောင်ချီတို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချကွာ (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ငါ, ငါ့ဥစ္စာပြုတ်သွားရင် သောတာပန်တည်ပြီလို့ ဆုံးဖြတ် ချက်ချ (မှန်ပါ့)။
ရှေ့တွင် ပျက်တာကတေလ မြင်ပြီး ရှေ့တွင် ပျောက်တာ ကလေးသာ မြင်ပေ့စေ၊ ဪ ဒီဥစ္စာကလေး ငါ, ငါ့ဥစ္စာ မဟုတ်တာ အသေအချာပဲ၊ ငါ့စိတ်လို့သာ ထင်နေရတယ် သူများ ကတော့ ငါ့စိတ်ကို ငါမြင်တယ်လို့ ထင်တယ်၊ ဒီမြင်တဲ့ စိတ်ကလေး ကိုပဲ ငါမြင်တယ်လို့ ထင်တဲ့ဥစ္စာကလေးကိုပဲ ကြည့်လိုက်တဲ့ အခါ ကျတော့ ဖြစ်ပေါ်ပြီး ပျောက်ထွက်သွားတော့ကို တားလို့ ဆီးလို့ ရကြရဲ့လား (မရပါ ဘုရား)။
မရတာထောက်လိုက်တော့ကို ဒါ ငါ့ဥစ္စာလို့ ဆိုကြ မလား (မဆိုနိုင်ပါ ဘုရား)။
အဲ့ဒီလို တစ်ခါ စိတ်ကလေးတစ်ခု ငါ, ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်ဘူး၊ ငါငါ့ဥစ္စာ မဟုတ်ဘူး ဒါကလေးဟာ ဒကာ ဒကာမတွေက စိုက်ပြီး သကာလ ပေါ်လာတဲ့စိတ်ကလေး ငါ့ဥစ္စာ မဟုတ်ဘူး၊ အနိစ္စ ကလေး သက်သက်ပဲ၊ ဒုက္ခကလေး သက်သက်ပဲ၊ အနတ္တကလေး သက်သက်ပဲလို့ ကိလေသာ မခြားဘဲနဲ့ မြင်နေအောင်သာ ကြည့်နေ စမ်းပါ၊ ငါ့ဥစ္စာဖျပ်ဆို ပြုတ်လိုက်ရင် အပါယ် လေးပါး တံခါး ပိတ်သွားတာပဲ (မှန်ပါ့) ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
ကောင်းပြီ၊ ဒါ-ရှုရင်းပြုတ်ရမှာနော် ဒီအတိုင်းပြုတ်လို့တော့ မရဘူးနော် (မှန်ပါ့)။
အဲ-စာသမားပြုတ်နဲ့ ဦးမြရပါ့မလား (မရပါ ဘုရား) မရဘူးတဲ့၊ ပွားများပြီး ပြုတ်မှဆိုတာ မှတ်လိုက်ကြစမ်းပါ (မှန်ပါ့)။
ဘယ်လိုမှတ်ကြမယ် (ပွားများပြီးပြုတ်မှ ရပါမယ် ဘုရား)။
အေး ပွားများပြီးပြုတ်ရမယ်၊ ပွားများပြီး ပြုတ်တာတောင် မှ သစ္စာသိပြီး ပြုတ်မှတဲ့ (မှန်ပါ့)။
ဒါကလေးဟာ ပျောက်ပျက်သွားတာ အနိစ္စဒုက္ခသစ္စာပဲဟ (မှန်ပါ) အနိစ္စလဲဟုတ်တယ်၊ ဒုက္ခသစ္စာကော (ဟုတ်ပါတယ် ဘုရား)။
အဲဒီလို ဉာဏ်ထဲမှာ ရှင်းသွားအောင် ပြုတ်လိုက်လို့ရှိရင် တော့ဖြင့် အပါယ်လေးပါး တံခါးပိတ်ပြီ။
ဒါကြောင့် မနေ့က ပြောသလိုပဲ ဒီလိုပြုတ်ပြီးလဲ ပုဂ္ဂိုလ်မှ ပျော်မှု, သားသမီးများ လုပ်ကျွေးမှုထားပါဆိုတဲ့ဥစ္စာ ပြောရတယ် နော် (မှန်ပါ့) ကိုယ့်အတွက် စိတ်ချရပြီးတော့မှ သူများအတွက် လုပ်တာပေါ့ (မှန်ပါ့) မဆိုနိုင်ဘူးလား (ဆိုနိုင်ပါတယ် ဘုရား)။
အခုတော့ ကိုယ့်အတွက်လဲ စိတ်မချရသေးဘူး၊ သူများ အတွက် လုပ်နေသေးတယ် ဆိုတော့ ကိုယ့်လဲ အနာမပျောက် သေးဘူး၊ သူများအနာလဲ ကုချင်သေးတယ်ဆိုတော့ ယုံကြည်စရာ ကော ရှိရဲ့လား (မရှိပါ ဘုရား) အလကားဆေးသမားနဲ့ တူ နေတယ်နော် (မှန်ပါ့)။
ကဲ ဒါဖြင့် ရှင်းလောက်ပါပြီတဲ့၊ ဒါနဲ့ ရှင်ခေမက,က ပြောလိုက်တာနဲ့ ငါ့ဥစ္စာတော့ မဟုတ်ပါဘူးလို့ ပြောလိုက်တာနဲ့ ဒါသက ပြန်ပြီးတော့ ရဟန်းကြီးတွေ ပြောတဲ့အခါ အရှင်ဘုရား တဲ့ နာတော့နာတာပဲ, ကျင်တော့ ကျင်တာပဲ ခန္ဓာကိုယ် ဖျားတာ နာတာတော့ ဟုတ်ပါရဲ့၊ သို့သော်လဲ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ငါ, ငါ့ဥစ္စာ အဖြစ်တော့ဖြင့် မစွဲပါဘူးလို့ လျှောက်လိုက် ပါတယ်ဘုရာ့။
ဒါသက လာဦးကွာတဲ့ ရဟန်းကြီးတွေက၊ သွားမေးချေဦး ကွာ၊ ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်လို့ရှိရင် အရှင်ဘုရား ရဟန္တာလားလို့ သွားမေးချေဦးတဲ့ ခိုင်းပြန်ပြီနော် (မှန်ပါ့) ဦးအောင်ဇံဝေ ခိုင်းပြန်ပြီ တစ်ခေါက်၊ သုံးခေါက်ရှိသွားပြီနော် (မှန်ပါ့)။
ဒါနဲ့ ရှင်ခေမကဆီ သွားပြန်တယ် ဟာ မင်း လာပြန်ပလားလို့ မေးတော့ လာပြန်ပြီလို့ လျှောက်တယ် (မှန်ပါ ဘုရား)။
အရှင်ဘုရားကို အမေးခိုင်းပြန်တယ်ဘုရား၊ အရှင်ဘုရားက ငါငါ့ဥစ္စာတော့ စွဲလမ်းမှု မရှိဘူးလို့ ပြောလိုက်တဲ့အတွက် ငါ, ငါ့ဥစ္စာ မရှိရင် အရှင်ဘုရား ရဟန္တာ ဖြစ်ပလားလို့ အမေးခိုင်းပါတယ် တဲ့ (မှန်ပါ့)။
ဘာဆိုင်သတုန်း ဦးမြရဲ့ အနာဂါမ် ရှိသေးတာပဲနော် (မှန်ပါ့) ရဟန္တာဖြစ်ပလားလို့ ကိုယ်တော်ကြီးတွေက အမေးခိုင်းလိုက်တာ တရားနာချင်လို့ အမေးခိုင်းလိုက်တာနော်(မှန်ပါ့)။
ဘယ်လိုကြောင့် အမေးခိုင်းသတုန်း (တရားနာချင်လို့ပါ ဘုရား)။တရားနာချင်လို့ သူ-ဘယ်လိုဟောမတုန်းဟ၊ ဒီ-ဟောသံ ကို ကြည့်ပြီးတော့ သူတို့ အားထုတ်မလို့ (မှန်ပါ့)။
အဲဒီတော့ ဒီတရားပွဲမှာ ဒကာ ဒကာမတွေ ဒီကိုယ်တော်ကြီးများကို ရှင်ခေမက,က ဆက်ဟောနေတာ ခန္ဓာကြည့်ဟောနေ တယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်စမ်း (မှန်ပါ့)။
ရဟန်းကြီးခြောက်ဆယ်ကလဲ သူပြောသ၍ ရှင်ခေမက ဖြေလွှတ်လိုက်တာတွေကို ခန္ဓာကြည့်ပြီး သူတို့ ရှုရင်းမတ္တနဲ့ နေကြ တာပဲလို့ မှတ်လိုက်ပါ (မှန်ပါ့ ဘုရား) ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
ဒါဖြင့် အဟောသမားကတဲ့ ခန္ဓာကြည့်ပြီးဟောတယ်နော်) (မှန်ပါ့) တရားနာသမား တွေကကော (ခန္ဓာကြည့်ပြီး နာပါ တယ် ဘုရား) ခန္ဓာကြည့်ပြီး နာနေကြတယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချ ထားပါ (မှန်ပါ့)။
ဒါနဲ့ပဲကွာတဲ့ ဒါသက ဒီလိုမှတ်သွားကွာတဲ့၊ ငါ,ငါ့ဥစ္စာလဲ မယူပါဘူး၊ ရဟန္တာတော့ မဟုတ်သေးဘူး၊ မဟုတ်ပေမဲ့လဲ အခု ငါဖျားတဲ့အချိန်မှာတော့ဖြင့် ဒီခန္ဓာငါးပါးကို
“ပဉ္စသု ဥပါဒါနက္ခန္ဓေသု အသ္မီတိ အဓိဂတံ၊
အယမဟ မသ္မီတိ နစ သမနုပဿာမိ။”
ဒါသကတဲ့ ငါစင်စစ်အမှန်ကို ပြောရလို့ရှိရင် ခန္ဓာငါးပါး တို့၌၊ အသ္မီတိ= ငါယောင်ယောင် ဟူ၍၊ အဓိဂတံ= ထင်နေပါသေး တယ်ကွာတဲ့၊ ခန္ဓာငါးပါးအပေါင်းတို့ကို ငါရယ်လို့ ထင်နေသေး တယ် တဲ့၊ အယံ= ဤခန္ဓာငါးပါးသည်၊ အဟံ အသ္မီတိ= ငါ တကယ်ဖြစ်၏ ဟူ၍ကား၊ နစ သမနုပဿာမိ= ရှုလဲမရှုပါဘူးတဲ့၊ ဒီလိုတော့ မယူတော့ ပါဘူးတဲ့၊ ငါတကယ်ဖြစ်တယ်လို့တော့ မယူပါဘူး ငါတကယ် ဖြစ်လို့တော့ မယူပါဘူးတဲ့၊ ငါသယောင်ယောင်တော့ ထင်သေးတယ် ကွတဲ့ (မှန်ပါ့) ရိပ်မိပလား (ရိပ်မိပါပြီ ဘုရား)။
ငါတကယ်ဖြစ်လို့တော့ (မထင်ပါ ဘုရား) မယူတော့ဘူးနော် (မှန်ပါ့) ငါယောင်ယောင် တော့ဖြင့် (ထင်ပါသေးတယ် ဘုရား) ခန္ဓာအပေါင်းကို (မှန်ပါ့) သဘောပါပလား (ပါပါပြီ ဘုရား)။
ခန္ဓာငါးပါးကို ငါဖြစ်တယ်လို့တော့ ယူသေးသလား (မယူပါ ဘုရား) ငါယောင်ယောင် တော့ (ထင်နေပါသေးတယ် ဘုရား) ခန္ဓာငါးပါး အပေါင်းကို ငါယောင်ယောင်တော့ ထင်နေ သေးတယ်ဆိုတဲ့ဥစ္စာ ဒီမှာ ဦးအောင်ဇံဝေတို့ ဦးမြတို့က အဖြေ ထွက်သွားပြီဗျနော် (မှန်ပါ့)။ –
သူဟာ အနာဂါမ်သာ တည်ပါသေးတယ်၊ ရဟန္တာမဟုတ် သေးပါဘူး၊ မာနကျန်ပါတယ်, တဏှာကျန်ပါတယ် ပြောလိုက်တာ (မှန်ပါ့)။
ဒကာ ဒကာမတို့ ဘာကျန်တာတုန်း (မာနနဲ့ တဏှာကျန် ပါတယ် ဘုရား)။
အဲဒီတော့ ဒိဋ္ဌိသာပယ်သွားတာကိုးဗျ(မှန်ပါ့) နောက်က ဒကာ ဒကာမတွေ ဘာသာပယ်သတုန်း (ဒိဋ္ဌိသာ ပယ်ပါတယ် ဘုရား) မာနနဲ့ တဏှာက (ကျန်ပါသေးတယ် ဘုရား)။
အဲ ပပဉ္စတရားသုံးပါးမှာ ဘယ်နှစ်ပါးပယ်သတုန်း (တစ်ပါးပယ်ပါတယ် ဘုရား) ဦးမြ ဘယ်နှစ်ပါးပယ်သတုန်း (တစ်ပါး ပယ်ပါတယ် ဘုရား) တစ်ပါးပဲနော်။ ဒိဋ္ဌိပပဉ္စကို ဘာတုန်း (ပယ်ပါ တယ် ဘုရား) တဏှာနဲ့ မာန ပပဉ္စတော့ (ကျန်ပါသေးတယ် ဘုရား) မပယ်သေးဘူး။
သောတာပတ္တိမဂ်ဆိုတာ
သို့သော် ဒီဒကာ ဒကာမတွေ ဘုန်းကြီးက ရှင်းပြောလိုတာက ဒိဋ္ဌိပပဉ္စတော့ အမြင်နဲ့တကွ ပယ်ပြီးပြီ သောတာပတ္တိ မဂ်ကနော် (မှန်ပါ့) တဏှာပပဉ္စနဲ့ မာနပပဉ္စဟာလဲတဲ့ လေးပိုင်း တစ်ပိုင်းပယ်ပြီးလို့ မှတ်လိုက်စမ်းပါ (မှန်ပါ့)။
ဒကာ ဒကာမတို့ ဘယ်လိုမှတ်မယ် (လေးပိုင်းတစ်ပိုင်း ပယ်ပြီးပါပြီ ဘုရား)။
လေးပိုင်းတစ်ပိုင်းပယ်ပြီးပြီလို့ မှတ်လိုက်တဲ့အခါကျတော့ ဪ လေးပိုင်းတစ်ပိုင်း ဆိုတာ ဘာပါလိမ့်မတုန်းလို့ မသိဘဲ နေမှာစိုးလို့ တဏှာနဲ့ မာနကို ၄ပုံပုံပြီးတော့ အပါယ်ကျ စေတတ် တဲ့ အပုံကို ပယ်ပြီးပြီလို့ မှတ်လိုက် (မှန်ပါ့)။
ဦးမြ ဘယ်လိုမှတ်မယ် (အပါယ်ကျစေတတ်တဲ့ တစ်ပုံကို ပယ်ပြီးပါပြီ ဘုရား) ကျန်တဲ့သုံးပုံ ကျန်တယ် (မှန်ပါ့) မဆိုနိုင် ဘူးလား (ဆိုနိုင်ပါတယ် ဘုရား)။
အဲဒီတော့ ဒါဖြင့် ဒိဋ္ဌိတွင်ပယ်သလား၊ မာန,တဏှာပါ ပယ်သလား မေးလို့ရှိရင် ဒိဋ္ဌိကို စင်းလုံးချော ပယ်လိုက်တယ်၊ မာန,တဏှာကို လေးပိုင်းတစ်ပိုင်းပယ်လိုက်တယ် (မှန်ပါ့) ရှင်းကြပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
ဒိဋ္ဌိကို (စင်းလုံးချောပယ်ပါတယ် ဘုရား) မာနနဲ့ တဏှာကို (လေးပိုင်းတစ်ပိုင်း ပယ်ပါတယ် ဘုရား) လေးပိုင်းတစ်ပိုင်း ပယ်လိုက် တယ်ဆိုတော့ လေးပိုင်းတစ်ပိုင်းဟာ ဘယ်သူတုန်း မေးလို့ ရှိရင် ဦးအောင်ဇံဝေက ဘယ့်နှယ်ဖြေမတုန်း (အပါယ်ကျစေတတ်တဲ့ အပိုင်းပါ ဘုရား) အပါယ်ကျစေတတ်တဲ့ အပိုင်းကို ပယ်ချလိုက်တယ် ၊ (မှန်ပါ့) ဒီပျော်မယ့်ပါးမယ့်အပိုင်းကို ချန်ထား လိုက်တယ်၊ အဲဒါတော့ မပယ်နိုင်သေးဘူးကွတဲ့ (မှန်ပါ့)။
ဒါ့ကြောင့် မနေ့က ပြောခဲ့တာနဲ့ ဦးမြ ကိုက်ကဲ့လား (ကိုက်ပါတယ် ဘုရား) အပျော်ကို မပျော်ရဘူးလို့ ဟောတာလား၊ အပါယ်စိတ်ချရမှ ပျော်လို့ ခိုင်းတာလား (အပါယ်စိတ်ချရမှ ပျော်လို့ ခိုင်းတာပါ ဘုရား) ကဲ အခု ပါဠိတော်နဲ့ကော ရှင်းမနေ ဘူးလား (ရှင်းနေပါတယ် ဘုရား)။
ဖြစ်ပျက်နဲ့ မဂ်နဲ့ကိုက်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ ပယ်ပြီးသားပါတဲ့၊ အပါယ်မကျစေတတ်တဲ့ တဏှာတွေတော့ ရှိတာပေါ့တဲ့၊ မာနတွေလဲ ရှိတာပေါ့၊ ကိစ္စမရှိဘူး၊ အဲဒီတော့ ဘယ်လိုပျော်ပျော်, ဘယ်လိုမာနထောင်ထောင် ဒါတွေဟာ အပါယ်ကျစေတတ်တဲ့ အကြောင်းမရှိဘူးဆိုတော့ ဦးအောင်ဇံဝေ မသေချာသေးဘူးလား (သေချာပါတယ် ဘုရား) ရှင်းကြပသား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
ကောင်းပြီ ဒါနဲ့ ဒါသကပြန်သွားတယ်၊ သူဟာ ခန္ဓာငါးပါး ငါသယောင်ယောင်တော့ ထင်ပါသေးတယ်ကွာ၊ တစ်ကယ်ငါတော့ မယူပါဘူးဆိုတဲ့စကားကလေး ယူပြီးတော့ ဒါသက ရဟန်းကြီးတွေဆီ ပြန်သွားတယ်။
ပြန်သွားတော့ ရဟန်းကြီးတွေက ရှုကြတာပေါ့လေ၊ ဘယ် နှယ်ပြောသတုန်းကွ၊ ခန္ဓာငါးပါး အပေါင်းကိုတော့ ငါသ ယောင်ယောင် ထင်သေးတယ်လို့တော့ ပြောပါတယ်ဘုရား၊ တကယ် ဖြစ်ပြီလို့တော့ သူမယူဘူးလို့ ပြောပါတယ်ဘုရားဆိုတော့ သူတို့လဲ ရှုကြ, ပွားကြပေါ့လေနော် (မှန်ပါ့)။
ရဟန်းကြီးတွေလဲ ခန္ဓာရှုနေကြတာပဲ၊ သို့သော်လဲ တရား နာချင်တဲ့စိတ်က ပြင်းပြနေတော့ ဦးအောင်ဇံဝေ အမေးခိုင်းပြန် တာပဲ (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ဒါသက လာဦးကွာ မင်းပင်ပန်းတယ်လဲ မအောက် မေ့နဲ့ သွားမေးစမ်းပါဦး၊ ရုပ်တရားကို ငါယောင်ယောင် ထင်တာ လား၊ ရုပ်မှတစ်ပါးကို ငါယောင်ယောင်ထင်တာလား၊ ဒါကိုသွားမေး ပေးစမ်းပါ၊ ဝေဒနာကို ငါယောင်ယောင်ထင်တာလား၊ ဝေဒနာမှ တစ်ပါးကို ငါယောင်ယောင်ထင် တာလားကွ၊ အကုန်စေ့အောင် မေးခိုင်းတာပေါ့ဗျာ၊ ခန္ဓာငါးပါးစလုံး (မှန်ပါ့) ရှင်းကြပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
ဒါနဲ့ ဒါသက,က သွားရပြန်တယ်၊ ဟေ့ မင်းဘာလို့ လာပြန်သတုန်းကွတဲ့၊ ဒီလိုဒီလိုပဲ ဘုရာ့ အမေးခိုင်းပြန်တယ်။ ရဟန်းကြီး ခြောက်ဆယ်က၊ ရုပ်တရားကို ငါယောင်ယောင်ထင် တာလား ရုပ်မှတစ်ပါးကို ငါယောင်ယောင်ထင်တာလား ဝေဒနာမှတစ်ပါး ကို ငါယောင်ယောင် ထင်တာလား၊ စိတ်ကို ငါယောင်ယောင်ထင်တာလား စိတ်မှတစ်ပါးကို (ငါယောင်ယောင် ထင်တာလားလို့ မေးပါတယ် ဘုရား)။
ကွာ မင်းပြန်ရ သွားရနဲ့ တစ်နေ့ထဲ မင်းလေး ခေါက်ရှိတော့မယ်၊ ကဲကွာ ငါလိုက်ပါတော့ မယ်ဆိုပြီး တောင်ဝှေး သာ ယူခဲ့ဟေ့ဆိုပြီး သကာလ သူ့တောင်ဝှေးအယူခိုင်းပြီး တောင်း ဝှေးထောက်ပြီးတော့ ရဟန်းကြီးခြောက်ဆယ်ရှိရာ ကောသမ္ဘီပြည် လိုက်လာတယ်၊ လိုက်လာတော့ ရဟန်းကြီးခြောက်ဆယ်နဲ့ ဦးမြ တွေ့ပြီနော် (မှန်ပါ့) ဦးအောင်ဇံဝေ တွေ့ကြတယ်နော် (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ရဟန်းကြီးခြောက်ဆယ်နဲ့ တွေ့ကြတဲ့အခါ ရဟန်းကြီး ခြောက်ဆယ်က တစ်ခါတည်း ဆီးပြီးမေးတာပဲ၊ အရှင်ဘုရား ဒါသက, ကို ပြောလိုက်တဲ့စကားထဲမှာ ရုပ်ကို ငါယောင်ယောင်ထင် တာလား၊ ရုပ်မှတစ်ပါးကို ငါယောင်ယောင်ထင်တာလားလို့ မေးတော့ တပည့်တော်ဘုရား လျှောက်ပါရစေတဲ့၊ အရှင်ဘုရားများကို ဆိုပြီး ဥပမာနဲ့ လျှောက်တယ် (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ပဒုမ္မာကြာပွင့်ဥပမာ
အရှင်ဘုရား ပဒုမ္မာကြာပွင့် တစ်ခုယူခဲ့ပါဘုရားတဲ့၊ အဲဒီ ကြာပွင့်ကလေးကို အရှင်ဘုရားတို့ မှတ်ထားပါတဲ့၊ ဒီကြာပွင့်ဟာ နမ်းကြည့်လိုက်ရင် မွှေးပါတယ်၊ ဝတ်ဆံက မွှေးတာလား၊ အရွက်က မွှေးတာလား၊ အရိုးက မွှေးတာလားလို့ မေးလို့ရှိရင် အရှင်ဘုရား တို့ မှန်မှန်ကန်ကန် ဖြေမယ်ဆိုရင် တစ်ပွင့်လုံးက မွှေးတာလို့ ဖြေရမှာပဲတဲ့၊ ရိပ်မိပလား (ရိပ်မိပါပြီ ဘုရား)။
ဝတ်ဆံချည့် မွှေးတာကော ဟုတ်ကဲ့လား (မဟုတ်ပါ ဘုရား) အချပ်ကလေးတွေ မွှေးတာကော (မဟုတ်ပါ ဘုရား) ဒါဖြင့် အရိုးကမွှေးတာကော (မဟုတ်ပါ ဘုရား) တစ်ပွင့်လုံးက ဘာတုန်း (မွှေးတာပါ ဘုရား)။
အဲ မှန်မှန်ဖြေရင် တစ်ပွင့်လုံးက မွှေးတယ် ဆိုသလို ပဲတဲ့ တပည့်တော်ဟာ ငါယောင်ယောင် ထင်တယ်ဆိုတာ ခန္ဓာ ငါးပါးအပေါင်းကို ငါယောင်ယောင်ထင်နေတာပါ၊ သဘောကျ ပလား (ကျပါပြီ) တစ်ခုစီ ငါထင်တာမဟုတ်ပါဘူးတဲ့ (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ဘာတဲ့တုန်း (တစ်ခုစီ ငါထင်တာမဟုတ်ပါ ဘုရား) ခန္ဓာငါးပါးအပေါင်းကို (ငါထင်တာပါ ဘုရား) ငါယောင်ယောင် ထင်တာနော် (မှန်ပါ့) တကယ်ငါစစ်ကော ဟုတ်ကဲ့လား (မဟုတ်ပါ ဘုရား)။
ငါယောင်ယောင်ထင်တာဆိုတော့ ဖြေပုံကလေးကော ဦးအောင်ဇံဝေ မကောင်းဘူးလား (ကောင်းပါတယ် ဘုရား) ဒါ ဝတ်ဆံ၏ အနံ့ဆိုကြမလား၊ အရိုး၏ အနံ့ဆိုကြမလား၊ အရွက်၏ အနံ့ဆိုကြမလားဆိုတော့ အမှန်အကန် ပြောမယ်ဆိုရင်ဖြင့် ကြာပွင့် တစ်ပွင့်လုံး၏ အနံ့လို့ ဆိုရမှာပဲ (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
အဲဒီတော့ ခန္ဓာကိုယ် ငါးပါးစလုံးကို ငါယောင်ယောင် ထင်တာပါတဲ့၊ တစ်ခုတစ်ခုစီကျတော့ သူမထင်ဘူးတဲ့ (မှန်ပါ့) ရိပ်မိ ပလား (ရိပ်မိပါပြီ ဘုရား)။
အနာဂါမ်တည်ပြီးတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်များမှာ ဘယ်လိုထင်လေ့ရှိ ပါလိမ့် (အပေါင်းကို ငါယောင်ယောင် ထင်တာပါ ဘုရား) အပေါင်း ကိုတော့ ငါယောင်ယောင် ထင်ပါတယ်၊ ရှင်းကြပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား) တစ်ခုစီကျတော့ (မထင်ပါ ဘုရား) ပေါ်ကြပလား (ပေါ်ပါပြီ ဘုရား)။
ဪ ဒါဖြင့် အပေါင်းကိုတော့ ငါယောင်ယောင် ထင်တယ်၊ တစ်ခုတစ်ခုစီကျတော့ ငါမထင်တော့ပါဘူးဆိုတော့ ဒိဋ္ဌိက တစ်ခုတစ်ခုစီပေါ်မှာ အကုန်ပြုတ်ပြီးသားဗျ(မှန်ပါ့) အပေါင်းပေါ်မှာ မာနကျန်တာ, တဏှာကျန်တာလို့ ဦးအောင်ဇံဝေ မှတ်လိုက်စမ်းပါ(မှန်ပါ့) ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
ကောင်းပြီ ဒါဖြင့် သူကဆက်ပြီးတော့ ဟောပြန်တယ်၊ အရှင်ဘုရားတို့တဲ့ ယခုအပေါင်း အပေါ်မှာ ငါကျန်တယ်ဆိုတာ အရှင်ဘုရားတို့ ရိပ်မိပါပြီတဲ့၊ ရိပ်မိတော့ကို ဒီဥစ္စာလို ဒီအနံ့ဟာ အခုတဏှာနံ့ မာနနံ့တော့ ခန္ဓာငါးပါးမှာ ရှိမနေဘူးလား (ရှိနေပါတယ် ဘုရား) ရှိနေတော့ ဒီလိုလုပ်ရတယ် ဘုရာ့တဲ့၊ ဒကာ ဒကာမတို့ လုပ်ပုံကိုဟောပြန်တယ် (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ဒီအနံ့ကြောင့် ဒီအနံ့ဆိုတာ တဏှာနံ့ တဏှာနဲ့ထင်နေတဲ့ အနံ့ မာနနံ့ထင်နေတဲ့ ငါယောင်ယောင်အနံ့တွေပေါ့ဗျာ နော် (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ဘာပါလိမ့် ငါယောင်ယောင် အနံ့တွေဆိုတာ သေချာ ကြပလား (သေချာပါပြီ ဘုရား)။
အဲဒါ ဒီလိုလုပ်ပါဘုရားတဲ့၊ အရှင်ဘုရားတို့ ဒီခန္ဓာငါးပါး ကို တစ်ခါတည်းဖြစ်ပျက်သာ ပြန်ရှုပါ၊ ဟောပြန်တယ် (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
ဒကာ ဒကာမတို့ ဘာဟောသလဲ (ဖြစ်ပျက်လို့ ပြန်ရှု ရမယ် ဘုရား) အဲဒါပဲ ပြန်ရှုပါတဲ့၊ “ဣတိရူပံ-ဣတိရူပဿ သမုဒယော – ဣတိ ရူပဿ အတ္တင်္ဂမော” ဒါကလေးဟာ ဖြစ်တာပဲ ဒါကလေးဟာ ပျက်တာပဲ၊ “ဣတိဝေဒနာ – ဣတိဝေဒနာယ သမုဒယော-ဣတိဝေဒနာယ အတ္တင်္ဂမော” ဒီလို အရှင်ဘုရားတို့ ရှုပါတဲ့ ရှုလိုက်တဲ့အခါကျလို့ရှိရင်ဖြင့် ခုနင်က နဂို ကကပ်နေတဲ့ အနုသယ, သဘောနဲ့ ကပ်နေတဲ့ တဏှာ, မာနဟာ ဖြစ်ပျက်မြင် ဖြစ်ပျက်မုန်းလို့ ရှိရင် ဖြစ်ပျက် စတုတ္ထဆုံးသွားပြန်လို့ ရှိရင် သူတို့ ငါယောင်ယောင် ထင်တာတွေ သွားရော ဘုရာ့-တဲ့ (မှန်ပါ့) သဘောကျပလား (ကျပါပြီ ဘုရား)။
စတုတ္ထမဂ် ကျရင် (ငါယောင်ယောင် ထင်တာတွေ သွားပါပြီ ဘုရား) ငါယောင်ယောင် ထင်တဲ့ မာနနဲ့ တဏှာ (ကုန်ပါပြီ ဘုရား) ကုန်သွားပြီ။
အဲဒီတော့ကို တပည့်တော် ဥပမာကလေးနဲ့ အရှင်ဘုရား များကို လျှောက်ပါမယ် တဲ့၊ လူတစ်ယောက်က ဘုရားတဲ့၊ အဝတ် နွမ်းတစ်ခုကို ဒိုဘီခဝါကို ပေးလိုက်ပါတယ်တဲ့၊ ဒိုဘီအလုပ်, လုပ် စားတဲ့လူ၊ ခဝါဖွပ်စားတဲ့လူ ပေးလိုက်ပါတယ်တဲ့။
ထိုကဲ့သို့ ပေးလိုက်တဲ့အခါ သူတို့ မြင်းချေးရေတွေ, ဆပ်ပြာ ရေတွေနဲ့ တော့ သူတို့ ဖွတ်ကြ, လျှော်ကြမှာပဲတဲ့၊ သဘောကျပလား (ကျပါပြီ ဘုရား)။
ဖြူတော့သွားမှာပဲ တဲ့၊ ကိုယ်လိုချင်တဲ့ အဖြူရောက် အောင် ပေးလိုက်တော့ ဖြူတော့ ဖြူသွားမှာပဲ၊ ရောက်ပင် ရောက်ငြားသော်လဲ မြင်းချေးနံ့တို့က ခုနင်က ဆပ်ပြာနံ့တို့ကတော့ ပါလာ လိမ့်မယ် (မှန်ပါ့) အဝတ်ကတော့ ဖြူရဲ့ ဆပ်ပြာ နံ့တော့ (ပါ-ပါတယ် ဘုရား)။
အဲဒီတော့ကို အိမ်မှာရှိတဲ့ အမွှေးအကြိုင်ထည့်တဲ့ သေတ္တာ ထဲ သူပေးတဲ့ ဒိုဘီက ဖြူအောင်ဖွပ်ထားတာကို ပြန်ပေးတဲ့ အခါ သေတ္တာထဲထည့်လိုက်တာပေါ့တဲ့၊ သေတ္တာထဲ ထည့်လိုက်တော့ အနံ့ ဘယ်နှယ်နေသတုန်း (ပျောက်ပါတယ် ဘုရား) မွှေးကြိုင် နေတဲ့ သေတ္တာထဲ ထည့်လိုက်တာကိုး၊ မပျောက်ဘူးလား (ပျောက်ပါ တယ် ဘုရား)။
ဒီလိုပဲဘုရားတဲ့ သောတာပန်, သကဒါဂါမ်, အနာဂါမ် ဖြစ်နေတုန်းက ဒိုဘီပေးရတဲ့အဝတ်နဲ့ တူနေတယ်တဲ့ (မှန်ပါ့) ရိပ်မိပလား (ရိပ်မိပါပြီ ဘုရား) ဘာနဲ့တူနေသလဲ – (ဒိုဘီပေးရတဲ့ အဝတ်နဲ့ တူပါတယ် ဘုရား)။
ဒိုဘီပေးရတဲ့အဝတ်နဲ့ တူနေတယ်တဲ့၊ ဖြူငြားသော်လည်း အနံ့ရှိသေးတယ် (မှန်ပါ့) သဘောကျပလား (ကျပါပြီ ဘုရား) ဒိုဘီပေးထားတော့ ပေးထားတာပဲ တဲ့၊ အောက်မဂ်တွေနဲ့ ဖွပ်လျှော်ထားတာပေါ့ဗျာ (မှန်ပါ့) သို့သော် အနံ့က ဘယ့်နှယ် နေသလဲ (ရှိပါသေးတယ် ဘုရား)။
အောက်မဂ် သုံးမဂ်နဲ့ ဖွပ်လျှော်ထားပါတယ်-တဲ့၊ သို့ သော် အနံ့ကရှိတယ်၊ ဒီအနံ့က မာနနံ့-တဏှာနံ့ (မှန်ပါ) ပေါ်ပလား (ပေါ်လာပါပြီ ဘုရား)။
အဲဒါ အရဟတ္တမဂ်တည်းဟူသော ခုနင်က ဖြစ်ပျက်တွေ ပြန်အားထုတ်လို့ ဆုံးတဲ့ဆီဆိုတဲ့ အရှင်ဘုရားတို့ ဒီသေတ္တာထဲထည့် မှ ရမယ်တဲ့၊ ဒါမှ ဒီအနံ့တွေပျောက်မယ်တဲ့ (မှန်ပါ့)၊ ရိပ်မိပလား (ရိပ်မိပါပြီ ဘုရား)။
ဒါဖြင့် နောက်ဆုံးမဂ်ကျမှ အနံ့ပျောက်မယ်လို့ ပြောလိုက်တာပဲ (မှန်ပါ့)၊ ဒကာ ဒကာမတို့ ဘယ်လိုဟောပါလိမ့် (နောက်ဆုံးမဂ်ကျမှ အနံ့ပျောက်ပါမယ် ဘုရား)။
နောက်ဆုံး မဂ်ကျမှ အနံ့တွေ အကုန်ပျောက်မယ်လို့ ဟောလိုက်တော့ နောက်ဆုံးမဂ်ဟာ အမွှေးအကြိုင် ထည့်ထားတဲ့ သေတ္တာနဲ့ တူတယ် (မှန်ပါ့ ဘုရား)၊ အရင်သုံးမဂ်ကတော့ ဖြူရုံတင် ဖွပ်ထားတဲ့ အဝတ်နဲ့တူတယ် (မှန်ပါ့ ဘုရား)။
အရင် သုံးမဂ်ကတော့ (ဖြူရုံတင် ဖွပ်ထားတဲ့ အဝတ်နဲ့ တူပါတယ်)၊ ဖြူအောင်ဖွပ်ထားတဲ့ အဝတ်နဲ့ တူပါတယ်၊ ချေးညှော်တော့ မရှိဘူး၊ အနံ့မပျောက်ဘူး (မှန်ပါ့)၊ ရိပ်မိပလား (ရိပ်မိပါပြီ ဘုရား)။
ချေးညှော်တော့ (ပျောက်ပါတယ်)၊ အနံ့ကတော့ (မပျောက်သေးပါ)၊ အနံ့က ကျန်နေတယ်တဲ့၊ ဒကာ ဒကာမတို့ ပေါ်ကြပလား (ပေါ်ပါပြီ ဘုရား)။
အဲဒီတော့ အနံ့ရှိနေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ကော ကောင်းပါသလားလို့ မေးတဲ့အခါကျတော့ ဦးမြတို့ ဖြေကြစမ်းပါ (မကောင်းပါ)၊ မကောင်း ဘူး၊ အနံ့ ရှိနေတော့ ဖြူပြီး သကာလ ဖြူသာဖြူတယ် ဟေ့ နံစော်လိုက်တာ ဆိုယင်ကော (မကောင်းပါ ဘုရား)။
မကောင်းသေးဘူးဆိုတော့ စတုတ္ထမြောက် သေတ္တာထဲ ထည့်သင့် မထည့်သင့် (ထည့်သင့်ပါတယ်)၊ ဘာဖြစ်လို့တုန်း (အနံ့ ပျောက်အောင်လို့ပါ)၊ ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
သောတာပန်၏အနံ့
အဲဒါ ထင်ရှားအောင် လုံလောက်အောင် ဒကာ ဒကာမ တွေ ပြောပါမယ်၊ ရှင်အာနန္ဒာဟာ သောတာပန်တည်ပြီးသား နော် (မှန်ပါ့)၊ နောက် ခုနှစ်ရက်ရှိတဲ့အခါကျတော့ သင်္ဂါယနာတင်တော့ မယ်ဆိုတော့ ရှင်အာနန္ဒာဝင်သွားတော့ ဒို့အထဲကွာ ပြင်းထန်တဲ့ အနံ့ထွက်လာတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ပါးပါနေတယ်လို့ ပြောတယ် (မှန်ပါ့)မပြောဘူးလား (ပြောပါတယ်)၊ ဒါ ဘယ်သူ့ကို ပြောတာတုန်း (ရှင်အာနန္ဒာကို ပြောတာပါ ဘုရား)။
သောတာပန်ဆိုတော့ ခုနင်ကပြောခဲ့တဲ့ အနံ့ ရှိတယ်ဆိုတာ မသေချာဘူးလား (သေချာပါတယ် ဘုရား)။
ဒို့ထဲ ကိလေသာအနံ့ရှိတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ပါး ပါနေတယ်ကွ ဆိုတော့ ရှင်အာနန္ဒာကို စောင်းပြောနေတာ၊ ဒီဖြင့် ပုဂ္ဂိုလ်တွေကတော့ ရဟန္တာချည်းပဲ၊ အနံ့မရှိဘူး၊ သံဃာငါးရာအစည်းအဝေးမှာ (မှန်ပါ့) သူတစ်ယောက်ပါနေတာနဲ့ ဟိုကကဲ့ရဲ့ကြတယ် (မှန်ပါ့) သဘောပါပလား (ပါပါပြီ ဘုရား)။
ဪ ဒါဖြင့် သောတာပန် သကဒါဂါမ် တည်ပြီးသား တောင် အနံ့ကျန်သေးတယ် အဝတ်ဖြူငြားသော်လည်းနော် (မှန်ပါ့ ဘုရား)၊ ခန္ဓာဖြူငြားသော်လည်း အနံ့က (ကျန်နေပါ တယ် ဘုရား)။
တန်ခိုးကြီးတဲ့နတ်လူ့ပြည်ဆင်းမလာပါ
ပုထုဇဉ်ဆိုလို့ ရှိယင် ဒါကြောင့် လူနံ့ကို နတ်ပြည်က မခံနိုင်ဘူးတဲ့၊ တန်ခိုးကြီးတဲ့ နတ်ဟူသရွေ့ ဆင်းမလာဘူး၊ တစ်ယူ ဇနာကနံတယ် (မှန်ပါ့ ဘုရား)၊ ရိပ်မိကြပလား (ရိပ်မိပါပြီ ဘုရား)။
ဒါဘာတုန်းဆိုတော့ ဦးအောင်ဇံဝေ ရိပ်မိပလား (ရိပ်မိပါပြီ)၊ လောဘ ဒေါသ, မောဟ, ကိလေသာ အညစ်အကြေးတွေပေါ့ဗျာ (မှန်ပါ့)။
ဒကာ ဒကာမတွေ ကောင်းသေးရဲ့လား ကိုင်း (မကောင်း ပါ)၊ နတ်တွေကတောင် ဆင်းမလာနိုင်ဘူးတဲ့၊ ဘာဖြစ်လို့တုံးဆိုတော့ ဒီအနံ့တွေ ကြောက်လွန်းလို့ တစ်ယူဇနာက နံပါတယ်ဆို တာ ဆယ့်သုံးမိုင်ကနေပြီးနံတာ (မှန်ပါ့)။
ဦးမြက ဒီကနေတယ်၊ ဟိုမှာ အထက်က ဆယ့်သုံးမိုင်ကနေ ပြီးတော့ (နံပါတယ်)၊ ဒကာ ဒကာမတို့ သဘောပါပလား (ပါပါပြီ ဘုရား)၊ ကဲ ဒါဖြင့် ရှင်အာနန္ဒာကို ပြောတာကော ရိပ်မိပလား (ရိပ်မိပါပြီ ဘုရား)။ ဒါဖြင့် ရှင်ခေမက-က ဟောလိုက်တာက ဖြစ်ပျက်ပြန် အားထုတ်ပြီး သကာလ အရဟတ္တမဂ်ဆိုတဲ့ စတုတ္ထ သေတ္တာထဲထည့်မှ ဒီအနံ့ပျောက်မယ်တဲ့၊ ပေါ်ပလား (ပေါ်ပါပြီ ဘုရား)။
စတုတ္ထမဂ်ရမှပေါ့လေ (မှန်ပါ့)၊ နို့မဟုတ်ရင်ဖြင့် သောတာ ပန်, သကဒါဂါမ်, အနာဂါမ် လောက်ဆိုယင် ဖြူသာဖြူ၍ အနံ့ မပျောက် (မှန်ပါ့)။ ဘယ်လိုဆိုကြမယ် (ဖြူသာဖြူ၍ အနံ့ မပျောက်ပါ ဘုရား)၊ ဖြူသာဖြူပါတယ်တဲ့ ဒကာ ဒကာမတို့ အနံ့ မပျောက်ပါဘူးတဲ့၊ ရှင်းပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
တရားနာရင်း ရှုရင်းနဲ့ ရဟန္တာဖြစ်ကြတယ်
ဒါဖြင့် အရှင်ဘုရားတို့ ဒီလို လုပ်ပါတော့ဆိုတော့ ရဟန်း ကြီးခြောက်ဆယ်ကလဲ အလုပ်လုပ်ပါတယ်နော် (မှန်ပါ့) သူလဲ ခန္ဓာ ကြည့်ပြီး အလုပ်လုပ်တာပဲ၊ သူလဲအနာဂါမ် (မှန်ပါ့)၊ သူလဲခန္ဓာကြည့် ပြီး ခုနင်က ဟောတဲ့အတိုင်းပဲ ပြန်လုပ်တာပဲ (မှန်ပါ့)။
ရဟန္တာဖြစ် ကြပြီ
“ဣတိရူပံ ဣတိရူပဿ သမုဒယော” ဒါကလေးဟာ ဖြစ် ပျက်ပဲ၊ ရုပ်ဖြစ်ပျက်ပဲ၊ ရုပ်ဖြစ်ပျက်ပဲ၊ ဝေဒနာဖြင့် ဝေဒနာ ဖြစ်ပျက်ပဲ လို့ သူလဲ ဟောရင်းနဲ့ ရဟန္တာဖြစ်တာပဲ၊ ဟိုပုဂ္ဂိုလ်တွေကလဲ နာရင်း ရှုရင်းနဲ့ ရဟန္တာဖြစ်တာပဲ (မှန်ပါ့)၊ ရိပ်မိပလား (ရိပ်မိပါပြီ ဘုရား)။
ဒါ ဘယ့်နှယ်ကြောင့်တုန်းလို့ မေးတဲ့ အခါကျလို့ရှိရင်ဖြင့် နာရုံကလေးနာလို့ လား၊ ရှုလို့ လား (ရှုလို့ ပါ ဘုရား)၊ ဟိုကလဲ ဟောနေတာလား၊ ရှုလို့လား (ရှုလို့ပါ ဘုရား)။
အဲဒါ သံယုတ်ပါဠိတော်ကြီးမှာ ဦးအောင်ဇံဝေတို့ ဦးမြတို့ သေသေချာချာလာတာပဲ (မှန်ပါ့)၊ သဘောကျပလား (ကျပါပြီ ဘုရား)။
ဒါဖြင့် ဟောတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်လဲ ခန္ဓာကိုယ်ကြည့်ဟောပေါ့ဗျာ။ (မှန်ပါ့)၊ နာတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ကလဲ (ခန္ဓာကိုယ်ကြည့်နာနေရပါမယ်) ခန္ဓာ ကိုယ် ကြည့်နာပါ၊ အလုပ်လုပ်ရင်း နာပါ နောက်ကိုနော် (မှန်ပါ့)။
နာတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ကလဲ အလုပ်လုပ်ရင်းနာ၍ ဟောတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် ကလဲ အလုပ် လုပ်ရင်း ဟောကြမယ်ဆိုလို့ ရှိရင်ဖြင့် နှစ်ဦးနှစ်ဝ ကျေး ဇူးရှိတယ်ဆိုတဲ့ စကားဟာ သေချာသွားပြီ (သေချာပါတယ်)၊ ရှင်းကြ ပလား (ရှင်းပါပြီ ဘုရား)။
ကဲ ယနေ့ ဒီတွင်တော်ကြဦးစို့။
သာဓု သာဓု သာဓု။